Nacemento 20 de xullo de 1960. Tres minutos antes de chegar á superficie lunar de Apolo 11, puxéronse en marcha as alarmas do computador do buque. O computador atopábase sobrecargado por recibir e recibir datos. Un sistema de radar innecesario para a Lúa empezou a actualizar, de maneira inesperada, un dos contadores do computador. A misión estaba en camiño de perderse.

Pero o software de voo Apollo 11.aren, por primeira vez, estaba desenvolvido cunha execución asíncrona. Dito de maneira comprensible, o computador seguiu funcionando correctamente, xa que estaba deseñado para avanzar con traballos preferentes e paralizar actividades menos importantes. Margaret Hamilton (Paoli, EE.

Tras estudar matemáticas na Universidade, comezou a súa carreira profesional no ensino secundario, impartindo matemáticas e clases de francés. A pesar da súa intención de seguir aprendendo matemáticas abstractas, en 1960 comezou a desenvolver software de predición meteorolóxica no Instituto Tecnolóxico de Massachussetts. Na arte, a enxeñaría do software nin sequera existía como disciplina. De feito, a Hamilton atribúenlle o feito de comezar a utilizar o concepto de software engineering. El e os seus predecesores, como el, proseguiron o seu camiño. E ese camiño, tres anos despois, levoulle á NASA.

Traballou no equipo de desenvolvemento de software de AGC (Apollo Guidance Computer) e, máis adiante, converteuse en director de programación de software das misións Apollo e Skylab. E, por suposto, o 20 de xullo de 1969 o software asíncrono creado por el salvou a Apollo 11 da derrota. En 1971, Hamilton escribiu, nunha carta, sobre este histórico día de verán: “O computador –mellor dito, o software interno do computador– deuse conta de que lle estaban pedindo máis tarefas das que tiña que cumprir. Entón puxo en marcha a alarma. Aos astronautas isto significaba: Estou sobrecargado, estou a facer máis do que debería, e só seguirei coas tarefas máis importantes. É dicir, os necesarios para a Lúa. Con todo, o computador non estaba só programado para detectar as condicións de fallo. Neste caso, eliminou as tarefas de menor prioridade e restaurou as máis importantes. Si o computador non detectou e solucionado o problema, dubido que a chegada de Apollo 11.aren á lúa fose un éxito”.

Un total de doce homes, todos homes, pisaron a Lúa durante a noite. Así pois, Margaret Hamilton xamais pisou a superficie do noso satélite natural, pero se non fose por el, o 21 de xullo de 1960, ao día seguinte da súa aterraxe, Neil Armstrong non dese para el ese paso tan pequeno e tan grande para a humanidade.