Comeza a danza
Estiven mirando aos tempos convulsos que se están vivindo en Cataluña, antes de escribir o artigo, non porque pense que van conseguir algo, senón porque están a demostrar unha vez máis a actitude opresiva das elites e os políticos do reino español.
O que me sorprende é que moitos vascos que estiveron en torno ao conflito vasco, teñan a inxenuidade que teñen deste proceso. Véxoos ao meu lado, esquecendo suceder nos últimos anos e a “historia” do século XX en España, pensando que a sociedade catalá, de forma pacífica e democrática, só utilizando a forza dos votos, conseguirá a independencia.
Até hai pouco, como o Reino de España non deu ningún paso, parecía que o proceso se ía desenvolvendo. Para min, tanto a nosa xente como os cataláns tiveron esa sensación: facer manifestacións dun millón e medio de persoas, facer un voto o 9 de novembro nas votacións autonómicas, e non pasou nada. Non había reacción polo outro lado.
Perdoade a todos os estúpidos, pero os cataláns nos últimos catro anos non fixeron máis que animarse a si mesmos: “Non é pouco! Gustaríanos que nós tamén estivésemos nesa situación”, dirame alguén. Pero, no frío, debemos saber que, aínda que se nos faga duro, isto tivo unha importancia politicamente menor. Non se tentou cambiar ningunha estrutura xurídico-política até fai dúas ou tres semanas. Entón comezou a danza.
Cando o Parlamento catalán ha decidido pór en marcha de verdade o proceso, vimos moi pronto como actuaron os supostos fígados grandes. A democracia non é votar, non é pedir a opinión ao pobo, senón aceptar a lei, a lei sacra de España. O Parlamento, a través dos representantes elixidos polo pobo, converteuse nun golpe de estado, e os que o fan son autoritarios, desequilibradores e que nos levan ao abismo.
É dicir, pór patas para arriba os significados e os discursos das palabras, que fagan uso da forza para volver aparecer como demócrata. As minorías, as que non conseguiron os españois a través dos sufraxios, conseguirano pola forza, pola lei, pola forza do diñeiro e, si é necesario, polas armas.
España é un concepto fóra do tempo, unha nación milenaria, un imperio decadente de sangue e lume, e un dos alicerces universais do catolicismo, segundo o bispo: Ben Moral.
Vostedes pensan que, porque algúns cidadáns modernos e miserables queren adquirir o dereito a decidir, van destruír toda esa Verdade? (Preferiría que dentro de catro ou cinco anos tivese que tragar o que hoxe se dixo, pero agora mesmo non teño ningunha dúbida.)
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
Vivimos nun contexto no que os discursos de odio antifeministas e racistas a nivel mundial están a aumentar gravemente. As narrativas de extrema dereita insérense en todo o mundo tanto polas
redes sociais como polas axendas políticas. O racismo e o antifeminismo... [+]
Moitas veces, despois de mirar as brumas desde a miña casa, ocorreume non coller paraugas, aínda que saiba que vou acabar de empapar. Por que será? Talvez non lle apetece coller o paraugas? Quizá coa esperanza de que non me molle? A pesar de todo, a conclusión foi sempre a... [+]
Recordo que con 16 anos, a Ertzaintza identificoume por primeira vez nunha concentración a favor do eúscaro ante os xulgados de Bergara. Criamos que en Euskal Herria era lexítimo o clamor pola euskaldunización dos tribunais, pero tamén entón faltaría algún permiso,... [+]
O desastre provocado pola pinga fría en Valencia deixounos imaxes dramáticas, tanto polas consecuencias inmediatas que tivo, como porque nos adiantou o futuro que nos espera: que este tipo de fenómenos climáticos extremos van ser cada vez máis numerosos e graves. Isto... [+]
A actualización do Plan Enerxético de Navarra pasa desapercibida. O Goberno de Navarra fíxoo público e, finalizado o prazo de presentación de alegacións, ningún responsable do Goberno explicounos en que consisten as súas propostas á cidadanía.
Na lectura da... [+]
Desde a desaparición da Unión Soviética, a rusofobia foi crecendo. O concepto de seguridade do Consello de Seguridade da ONU de 2002 é moi claro e indica que a seguridade e estabilidade do planeta deben depender dos Estados que non teñen intención de desafiar a Estados... [+]
Andoni Urrestarazu Landazabal naceu na localidade de Araia o 16 de xullo de 1902 e faleceu en Vitoria o 21 de novembro de 1993. Xa se cumpriron 31 anos e creo que é o momento de recoñecer o seu nome e ser, xa que non se coñece ben o legado que deixou. Umandi utilizou o nome... [+]
A escritura de autobiografía é, segundo din, a ferramenta máis eficaz para o desenvolvemento persoal, a máis liberadora. Tirar das cousas do pasado e lembralas, parece que axuda a desatar os nós do presente. Si, axuda a entender o presente e a debuxar un futuro que nos... [+]
Fixen un repaso desde o anuncio da pandemia até a traxedia de Valencia e concluín que a nefasta xestión institucional que ten a mentira e o forupe como devasa é constante da clase gobernante.
Non temos un gobernante substituto válido mentres este sistema pendular non se... [+]
O 19 de novembro é o día mundial do baño. Aínda hoxe, no século XXI, moitos traballadores e traballadoras, aquí, no País Vasco, non teñen dereito a usar o baño nas súas xornadas laborais. Exemplo diso son moitos os traballadores do transporte.
Os aseos son a clave da... [+]
A supervivencia do eúscaro non é o único problema que os vascos xogamos na partida política, pero si, como elemento máis característico da euskaldunización, o que máis reflicte a nosa situación. Mostra moi ben o que non aparece tanto noutros ámbitos. En primeiro lugar,... [+]
Sabemos que a intelixencia artificial está a representar moitos campos no ser humano: confort, velocidade, eficiencia... Fixéronnos crer que o esforzo humano é un obstáculo nas necesidades de velocidade deste mundo capitalista. As agresións para reducir as nosas... [+]
Nas últimas semanas non foi posible para os que traballamos en arquitectura que o fenómeno climático de Valencia non se traduciu no noso discurso de traballo. Porque debemos pensar e deseñar a percorrido da auga en cubertas, sumidoiros, prazas e parques de edificios. Sabemos... [+]
A autoestima ás veces parece algo íntimo. Pero se a autoestima ten que ver coa imaxe que un ten de si mesmo, co valor que se dá a si mesmo, tamén terán que ver as decisións que poida tomar. Que valor ten alguén que non pode decidir? Entón pómonos a mirar á nosa nai. E... [+]
Os Sanmartines son moi coñecidos nos nosos caseríos, xa que é o momento de matar o porco. Con todo, moita xente non saberá que antes o día de San Martín marcaba o fin do ano agrícola. E iso non era ningunha bobada. De feito, a finais de ano había que pagar unha renda... [+]