Fitos de vestir
Chamáronme a Donostia para falar sobre a actitude dos medios de comunicación cara á ciencia e sobre a actitude dos científicos na difusión do seu traballo, na 2ª edición de Ciencias Naturais. Ao encontro. Síntoo por si algunhas das ideas que eu transmito non son “moi científicas”.
Aquí e alá, levo anos dando renda solta á nosa cultura. Si, porque a agricultura é o sector máis importante da nosa cultura. O que somos é a relación que temos coa nosa terra. Baixo a saia da avoa Joxepa, cando era un neno pequeno e mocoso, desde que lle axudaba a cambiar as leitugas “francesas” na horta, non fixen máis que aprender. Sen parar. Sempre me gustou ver como se fan as cousas aquí e alá.
Logo, nunha e outra radio, nun medio de comunicación escrita e noutro, e no semanario ARGIA que tes entre mans, comecei a explicar as vicisitudes das plantas. E cando se pon en evidencia, empezan as bromas. Como dicir as cousas, como explicalas, que revelar e que ocultar, que dar forma, até que punto explicar o que son... Pero dicindo, xente vestida. E crítica. A crítica sempre me pareceu doce. Pero hai quen queren pór as mouteiras: Digan isto e non!
A moitos dos que traballan en “a ciencia” gústanlles os fitos, pero tamén en ciencia a arte é propor e predicir os camiños para o futuro. Máis aló das mouteiras. A arte. Que é a ciencia?
O día excede a noite co equinoccio de primavera. Este ano ocorreu o 20 de marzo, ás 22:59 horas, abrindo a porta da primavera. O prefixo Eki significa o mesmo. Até entón a noite fora máis longa. O día e a noite tiveron doce horas. Desde entón o día alárgase e a noite... [+]
Hai moito tempo que o tempo está na nosa liña, pero o clima é relativamente recente. Non hai que aclarar demasiado o que é o cambio climático. Explicar que é a paisaxe si é unha necesidade máis vermella. Está en plena actualidade organizar conferencias, mesas redondas... [+]
É o momento de recoller os froitos e polos en camiño ao lagar. Pera (Pyrus communis), mazá (Malus x domestica), uva (Vitis vinifera)... Parece un camiño curto e rápido, pero hai que traballar unha chea de rodeos e as súas variantes ata que o froito se converta en mosto e... [+]
No País Vasco a agricultura é a historia da colonización permanente. Como en todas partes. Antes non se cultivaba a terra; antes non se sementaba a colleita; gozábase do que antes non se comía. Trouxérano todo doutra parte. Moitas destas historias foron escritas polos... [+]
Volvendo aos viños que se elaboran cos cultivos, a madreselva esquerda (Humulus lupulus) é conservadora e agregadora de cata amarga. A unión de cultivos e madreselvas produce moitos sucios chorros, especialmente nos países da cervexa. Un amigo acábame de explicar as... [+]
Na nosa casa coñecémolo co nome de madreselva (Humulus lupulus). De feito, traballouse a torto e a dereito nas ribeiras do río do noso país, coincidindo coa expansión da cervexa. Aprendemos que se lle chama tamén lagosta, cervexa, cervexa, verruga e herba á esquerda... [+]
A primavera tróuxome o tema ao nariz. C. traballaba en diversos centros de investigación de Nova York. Bushdid, M. Oh! Magnasco, L.B. Vosshall e A. Un artigo publicado polos científicos Keller en marzo de 2014 no prestixioso “Science Magazine” produciu un gran balbordo. O... [+]
Terminan os curiosos días interanuais, os que se comen e beben das emanaciones da terra. Comerei do mellor ao mellor. Supostamente. Botellas de cava e champaña pesadas son fáciles de bailar. Aínda que hoxe en día son de todo tipo, antes era a sidra do outro barril. Cando a... [+]
