Ese estúpido costume de facer preguntas
A lección máis importante que se aprende na escola é que o importante non se aprende na escola”. Nin idea da quen ouvín a frase, pero estou completamente de acordo coa mensaxe. Aínda que sabemos que a escola pode dar moito, tamén coñecemos os seus límites. Ninguén pensa que os seus fillos entren nas aulas e fáganse con todo o que hai que saber. Por unha banda, porque na escola aprendemos moitas bobadas e, por outro, porque as principais leccións da vida veñen doutras maneiras. Como todos sabemos, son moitos os profesores sen título que nos saen ao paso, leccións sen libros: uns doces, outros amargos. Leccións que nunca esqueceremos. A golpe de golpe, a puñadas.
Cando era estudante, me dedicé a moitas actividades que para min eran pura tortura. A pretenciología, o nome e o ser resultábanlle odiosos por citar unha; non só me acordo dos nauseabundos problemas de matemáticas, senón que, de cando en vez, sigo protagonizando pesadelos desagradables; por sufrir en menos tempo, mesmo metería na clasificación das torturas da época escolar cuestións escuras da química, que nunca entendera.
O suplicio terminou por primeira vez cando o neno de quince anos preguntoulle por onde tiña que ir. E de súpeto descubrín a lección que me fascinou ao abandonar aquelas operacións e aquelas fórmulas. Os profesores comentabamos e comentabamos un tema, cada un daba a súa opinión: o paso do tempo, a beleza, a verdade, a xustiza… Era curioso que algúns sabios de hai séculos lesen o devandito: para o noso asombro, os textos tan vellos eran ao mesmo tempo novos e de gran actualidade.
Debo confesar que até o feito de que o que se traballaba naquela materia non tivese unha solución clara atraíame moitísimo. Demasiado tempo estivera perdido entre os labirintos das matemáticas, tan lonxe da solución escrita polo profesor na lousa, que non podía comprender como se podía chegar até alí. A clave da nova lección, para a miña felicidade, era dar voltas dun lado a outro, sen chegar nunca á meta. A experiencia de anos ensinárame que me movería facilmente nisto.
Chamábase filosofía a lección que me cativou, a que agora queren deixar fóra do sistema educativo. Se o pensas, a decisión non é de estrañar. Porque preguntar sen parar, sabendo que non chegas a ningunha parte, é unha perda de tempo, unha estupidez. A nosa sociedade prefire cousas prácticas que achegan beneficios inmediatos. En lugar de preguntas, respostas: o máis rápido posible. Nun click, si é posible.
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
O 25 de novembro, Día Internacional contra a Violencia Machista, a Secretaría Feminista do sindicato Steilas publicou un cartel: O noso corpo é un campo de batalla, e todos os centros educativos de Hego Euskal Herria recibírono. Queremos denunciar a violencia que sofren as... [+]
Vivimos nun contexto no que os discursos de odio antifeministas e racistas a nivel mundial están a aumentar gravemente. As narrativas de extrema dereita insérense en todo o mundo tanto polas
redes sociais como polas axendas políticas. O racismo e o antifeminismo... [+]
Moitas veces, despois de mirar as brumas desde a miña casa, ocorreume non coller paraugas, aínda que saiba que vou acabar de empapar. Por que será? Talvez non lle apetece coller o paraugas? Quizá coa esperanza de que non me molle? A pesar de todo, a conclusión foi sempre a... [+]
Recordo que con 16 anos, a Ertzaintza identificoume por primeira vez nunha concentración a favor do eúscaro ante os xulgados de Bergara. Criamos que en Euskal Herria era lexítimo o clamor pola euskaldunización dos tribunais, pero tamén entón faltaría algún permiso,... [+]
O desastre provocado pola pinga fría en Valencia deixounos imaxes dramáticas, tanto polas consecuencias inmediatas que tivo, como porque nos adiantou o futuro que nos espera: que este tipo de fenómenos climáticos extremos van ser cada vez máis numerosos e graves. Isto... [+]
A actualización do Plan Enerxético de Navarra pasa desapercibida. O Goberno de Navarra fíxoo público e, finalizado o prazo de presentación de alegacións, ningún responsable do Goberno explicounos en que consisten as súas propostas á cidadanía.
Na lectura da... [+]
Desde a desaparición da Unión Soviética, a rusofobia foi crecendo. O concepto de seguridade do Consello de Seguridade da ONU de 2002 é moi claro e indica que a seguridade e estabilidade do planeta deben depender dos Estados que non teñen intención de desafiar a Estados... [+]
Andoni Urrestarazu Landazabal naceu na localidade de Araia o 16 de xullo de 1902 e faleceu en Vitoria o 21 de novembro de 1993. Xa se cumpriron 31 anos e creo que é o momento de recoñecer o seu nome e ser, xa que non se coñece ben o legado que deixou. Umandi utilizou o nome... [+]
A escritura de autobiografía é, segundo din, a ferramenta máis eficaz para o desenvolvemento persoal, a máis liberadora. Tirar das cousas do pasado e lembralas, parece que axuda a desatar os nós do presente. Si, axuda a entender o presente e a debuxar un futuro que nos... [+]
Fixen un repaso desde o anuncio da pandemia até a traxedia de Valencia e concluín que a nefasta xestión institucional que ten a mentira e o forupe como devasa é constante da clase gobernante.
Non temos un gobernante substituto válido mentres este sistema pendular non se... [+]
O 19 de novembro é o día mundial do baño. Aínda hoxe, no século XXI, moitos traballadores e traballadoras, aquí, no País Vasco, non teñen dereito a usar o baño nas súas xornadas laborais. Exemplo diso son moitos os traballadores do transporte.
Os aseos son a clave da... [+]
“Apréndese andando e cantando”. Esta foi unha das materias desta semana nos grupos de C2. Non se trataba de aprender a cantar ou a pé, senón de utilizar correctamente o futuro. A actividade deume que pensar e pregunteime como aprendemos a ensinar. Ouvín a moitos que... [+]
Sabemos que a intelixencia artificial está a representar moitos campos no ser humano: confort, velocidade, eficiencia... Fixéronnos crer que o esforzo humano é un obstáculo nas necesidades de velocidade deste mundo capitalista. As agresións para reducir as nosas... [+]
Nas últimas semanas non foi posible para os que traballamos en arquitectura que o fenómeno climático de Valencia non se traduciu no noso discurso de traballo. Porque debemos pensar e deseñar a percorrido da auga en cubertas, sumidoiros, prazas e parques de edificios. Sabemos... [+]
A autoestima ás veces parece algo íntimo. Pero se a autoestima ten que ver coa imaxe que un ten de si mesmo, co valor que se dá a si mesmo, tamén terán que ver as decisións que poida tomar. Que valor ten alguén que non pode decidir? Entón pómonos a mirar á nosa nai. E... [+]