Zoo(Lóxico?)
Os investigadores tentan demostrar que a sensibilidade dos primates, a capacidade de rir e sorrir e mesmo de crear entre eles un sistema de comunicación como linguaxe.
Moito menos investigouse polo camiño inverso, o cal me parece verdadeiramente sorprendente, xa que se pode volver demostrar que os monos e nós somos no fondo os mesmos, demostrando que non os primates teñen calidades humanas, senón que os seres humanos temos multitude de propiedades monas.
Nun día de festa sollío, percorrendo en bicicleta o bidegorri máis usado de San Sebastián, tiven a aparición que me levou a estes temas de mono: de súpeto, tomei o espectáculo dun zoológico zooro (zoo-ouro) moi pouco lóxico.
Agora queren prohibir aos peóns circular polos bidegorris, argumentando que os bidegorris son só para bicicletas e patinetes. Eu mesmo, arránxome case sempre en bicicleta en Donostia, e gustaríame dicir algo diso.
En primeiro lugar, quero reivindicar claramente que son moitas as especies que máis molestias ocasionan no bidegorri que os peóns. Os propios patíns, por exemplo, teñen que ir no camiño de esquerda a dereita, asustando ao ciclista que vén de fronte.
No lado dos patíns, os patinetes circulan con moita corrección, pero tamén teñen o seu lado malo: brausta no bidegorri!, entran e saen, e quedan onde menos se cree, de golpe.
Algunhas especies do bidegorri teñen un marcado carácter de grupo, son moi tropelianos. Coa nai como precursora e o pai como último sopro, entre os dous van dous, tres ou catro nenos, algúns recentemente aprendidos en bicicleta, e algúns tan erroneamente, agora mesmo estudan...
A especie que conxuga o zoológico metafórico e o literal é a que leva ao can atado á correa cando circulan en bicicleta. Naturalmente, até o can máis submiso, si alén do camiño cheira a outro can, dirixirase de súpeto cara a el, sen pedir permiso do dono (as normas de tráfico non se tratan nas escolas de cans, que, polo momento, virá).
Outra das especies tipicamente presentes nos bidegorris da costa é a que leva a bicicleta cunha soa man e déixase solta baixo a axila. Outros, a toda velocidade, mirando ao teléfono móbil, fumando un cigarro ou hermoseando o marco dA Cuncha.
Tede en conta que aquí a miúdo se producen confusións entre as especies do carril bici que mencionamos de forma individual: a nai, precursora da caravana infantil, pode ir ao mesmo tempo fumando un cigarro e falando por teléfono. Tamén é posible que o ciclista que leva ao can atado á correa leve unha longa táboa de surf...
Pola miña banda, nas mañás sollías prefiro ir pola estrada que polo bidegorri. Encántame a bicicleta, pero máis vital aínda.
En canto a corredores e peóns, pola miña banda, terían a liberdade de circular polos carrís bici. Iso si, que se teñan en conta que son vehículos que van amodo, pero á fin e ao cabo. É dicir, que sempre circulen pola dereita, como o resto do auto-moviles, sen formar tropel nin entorpecer a ruta.
Non sei si hai un carril bici entre a xente de monos. Pero de habelos, estou seguro de que non se producirán disturbios nin complicacións nos nosos.
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
Moitas veces, despois de mirar as brumas desde a miña casa, ocorreume non coller paraugas, aínda que saiba que vou acabar de empapar. Por que será? Talvez non lle apetece coller o paraugas? Quizá coa esperanza de que non me molle? A pesar de todo, a conclusión foi sempre a... [+]
Recordo que con 16 anos, a Ertzaintza identificoume por primeira vez nunha concentración a favor do eúscaro ante os xulgados de Bergara. Criamos que en Euskal Herria era lexítimo o clamor pola euskaldunización dos tribunais, pero tamén entón faltaría algún permiso,... [+]
O desastre provocado pola pinga fría en Valencia deixounos imaxes dramáticas, tanto polas consecuencias inmediatas que tivo, como porque nos adiantou o futuro que nos espera: que este tipo de fenómenos climáticos extremos van ser cada vez máis numerosos e graves. Isto... [+]
A actualización do Plan Enerxético de Navarra pasa desapercibida. O Goberno de Navarra fíxoo público e, finalizado o prazo de presentación de alegacións, ningún responsable do Goberno explicounos en que consisten as súas propostas á cidadanía.
Na lectura da... [+]
Desde a desaparición da Unión Soviética, a rusofobia foi crecendo. O concepto de seguridade do Consello de Seguridade da ONU de 2002 é moi claro e indica que a seguridade e estabilidade do planeta deben depender dos Estados que non teñen intención de desafiar a Estados... [+]
Andoni Urrestarazu Landazabal naceu na localidade de Araia o 16 de xullo de 1902 e faleceu en Vitoria o 21 de novembro de 1993. Xa se cumpriron 31 anos e creo que é o momento de recoñecer o seu nome e ser, xa que non se coñece ben o legado que deixou. Umandi utilizou o nome... [+]
A escritura de autobiografía é, segundo din, a ferramenta máis eficaz para o desenvolvemento persoal, a máis liberadora. Tirar das cousas do pasado e lembralas, parece que axuda a desatar os nós do presente. Si, axuda a entender o presente e a debuxar un futuro que nos... [+]
Fixen un repaso desde o anuncio da pandemia até a traxedia de Valencia e concluín que a nefasta xestión institucional que ten a mentira e o forupe como devasa é constante da clase gobernante.
Non temos un gobernante substituto válido mentres este sistema pendular non se... [+]
O 19 de novembro é o día mundial do baño. Aínda hoxe, no século XXI, moitos traballadores e traballadoras, aquí, no País Vasco, non teñen dereito a usar o baño nas súas xornadas laborais. Exemplo diso son moitos os traballadores do transporte.
Os aseos son a clave da... [+]
Sabemos que a intelixencia artificial está a representar moitos campos no ser humano: confort, velocidade, eficiencia... Fixéronnos crer que o esforzo humano é un obstáculo nas necesidades de velocidade deste mundo capitalista. As agresións para reducir as nosas... [+]
Nas últimas semanas non foi posible para os que traballamos en arquitectura que o fenómeno climático de Valencia non se traduciu no noso discurso de traballo. Porque debemos pensar e deseñar a percorrido da auga en cubertas, sumidoiros, prazas e parques de edificios. Sabemos... [+]
A autoestima ás veces parece algo íntimo. Pero se a autoestima ten que ver coa imaxe que un ten de si mesmo, co valor que se dá a si mesmo, tamén terán que ver as decisións que poida tomar. Que valor ten alguén que non pode decidir? Entón pómonos a mirar á nosa nai. E... [+]
Os Sanmartines son moi coñecidos nos nosos caseríos, xa que é o momento de matar o porco. Con todo, moita xente non saberá que antes o día de San Martín marcaba o fin do ano agrícola. E iso non era ningunha bobada. De feito, a finais de ano había que pagar unha renda... [+]
Durante toda unha semana falamos sobre o libro As aventuras de Pinocho de Collodi, na aula da universidade, con profesorado de Educación Infantil e Primaria. A nosa referencia principal foi a bonita edición que Galtzagorri publicou en 2011, que incluía o preámbulo, con 171... [+]
“Apréndese andando e cantando”. Esta foi unha das materias desta semana nos grupos de C2. Non se trataba de aprender a cantar ou a pé, senón de utilizar correctamente o futuro. A actividade deume que pensar e pregunteime como aprendemos a ensinar. Ouvín a moitos que... [+]