As palabras de Arantza Quiroga non pasaron desapercibidas cando o pasado 2 de outubro anunciou no Parlamento Vasco que tamén había que chegar a acordos con EH Bildu. Abriuse unha gran expectación sobre o novo idioma e as novas propostas, e Quiroga non fallou: Crear un Grupo de Traballo de Liberdade e Convivencia no Parlamento de Gasteiz que dunha vez por todas responda de verdade a unha situación sen ETA, sen enmarcarse en palabras, dialogar con EH Bildu con normalidade até chegar a acordos…

Os que identifican o fin da actividade armada e a normalización política de ETA din que a sociedade vasca está cada vez máis esquecida do conflito. O que se coñece como Quiroga, desmente totalmente esa normalización: a apertura dunha nova brecha para construír o proceso de paz supuxo un pequeno terremoto –polo menos mediático– na sociedade vasca. O PP vasco e Quiroga tiñan un son completamente novo; o vello, novo e decepcionante, foi a resposta de Xénova. O pasado 6 de outubro obrigou a Quiroga a retroceder de novo a Quiroga.

A pregunta está no aire: é crible que Genova non soubese nada do que ía presentar a dirección do PP vasco? Non. A traxectoria histórica dun partido como o PP é pouco convincente. Outra cousa é o que pasou entre mans, sobre todo para que o pp de Álava enfróntese a Quiroga. A incidencia das eleccións xerais do 20 de decembro en España está aí, as discrepancias dentro do pp tamén son palpables e a martelada do pp en Álava tamén. Á fin e ao cabo, si non fose polos alaveses, o pp sería pouco na CAV e, en xeral, en Hego Euskal Herria.

O futuro de Quiroga podería estar en dúbida como lehendakari do pp vasco. En tal caso, quen lle substituirá? Quiroga foi levada á presidencia pola alianza de guipuscoanos e biscaíños, pero desde que destituíu ao até entón secretario xeral da CAV, Iñaki Oyarzábal, o pp alavés controla de cerca a Quiroga. O ministro de Sanidade alavés, Alfonso Alonso, deulle o mentón nesta ocasión e outro alavés, Maroto, viuse obrigado a voar desde Madrid cara a Vitoria-Gasteiz para desviar a dirección da gaivota cara a Xénova.

En calquera caso, parece que algo está a cambiar na cova do PP –no fondo das súas entrañas– e tras o golpe de autoridade recibido, esa vontade recóllese nunha mensaxe que a propia Quiroga incubó: “Chegará o espírito desta moción. Chegará correctamente e terá o seu momento. Non é isto”.

Miren Zabaleta, Sonia Jacinto e Arkaitz Rodríguez, que cumpriron xa seis anos de condena na súa totalidade, foron excarcerados por colaborar no cesamento da actividade armada de ETA. Arnaldo Otegi e Rafa Díez seguen en prisión, o primeiro até o próximo mes de abril e o segundo até setembro de 2017, segundo fontes penais.

Con todo, decenas de persoas que foron capturadas na rede ETA tamén están en risco de ser encarceradas nos próximos meses. O 19 de outubro comezará o xuízo contra cinco membros de Askapena, condenados por un delito de homicidio. Dicíase que ETA lles ordenaba organizar brigadas internacionais a Venezuela, Bolivia, Palestina ou Kurdistán, viaxar por Europa, acudir a foros sociais do mundo...Petición de seis anos de cárcere polo mesmo procedemento que outros grupos no País Vasco, Francia ou España.

O próximo mes de novembro celebrarase tamén o xuízo contra 35 persoas pola súa pertenza a Batasuna, EHAK e ANV na causa coñecida como a de Segura. Segundo a Audiencia Nacional, eran membros de eta por ser membros das citadas organizacións. Outras seis persoas de Batasuna foron condenadas a tres anos de cárcere pola Audiencia Nacional, tras ser xulgadas no sumario 35/02, que é o seu irmán xemelgo. E aínda non cumpriu o Estado a confiscación das 100 Herriko Tabernas que se lle impuxo no mesmo caso. Despois virán Ekin, Herrira ou a quenda dos xuízos contra avogados e avogadas de presos, entre outros.

A violencia legal do Estado é hoxe, non a do pasado.Ou non están pisados os dereitos de Otegi e Díez neste mesmo momento? Non teñen máis nada que dicir as institucións vascas? Ou hai que dicir que hai que deixar a xustiza no traballo e que saberán o que fan? Quen mira alén agora?