Para cando se publique, a Comisión Europea reunirase para analizar o problema da migración de miles de persoas orixinadas pola guerra e a fame. A clave da solución que deu o adolescente sirio que se escapaba da guerra: “Si non queren que nós veñamos a Europa, parade a guerra”. A partir das solucións, o respecto aos recursos naturais dos países de orixe destas persoas pode axudar, xa que actualmente son explotados por países estranxeiros. Tamén investir no desenvolvemento socioeconómico destes pobos para que os cadáveres de miles de persoas que buscan o paraíso acaben viaxando polo Mediterráneo. Mentres iso ocorra, a traxedia de miles de persoas ás portas de Europa tense que solucionar.

Os gobernos europeos están a debater sobre a cota dos migrantes que están dispostos a recibir, quen máis avaro que ninguén, e que van decidir en función das súas posibilidades económicas. Pero hai unha solución económica, porque hai diñeiro, porque hai. Trátase simplemente de establecer prioridades na distribución dos orzamentos. Desta forma, coa paralización parcial do gasto militar do ano que vén bastaría para resolver a grave situación a nivel mundial. O gasto militar mundial ascendeu en 2014 a 1,662 billóns de euros. En Europa gastáronse 410.000 millóns de euros, en América do Norte gastáronse 560.000 millóns de euros. No Estado español destináronse 16.000 millóns de euros ao gasto militar, 368 euros por habitante, fronte aos 259 euros de gasto farmacéutico por habitante. O Estado español acumula 27.000 millóns de euros de débeda militar que debe pagar até 2024 pola compra de 87 cazas Eurofighter, 289 carros Leopard e 80 torpedos en avións de combate, entre outros.

Tendo en conta que en Europa gobernos e oposicións levan a cabo políticas de rearmamento, ten que ser cínico dicir que non temos orzamento para acoller a miles de persoas que están a sufrir a persecución política e a fame. Deixemos de rearmar, eliminemos as partidas militares do orzamento –prefeririamos para sempre, pero polo menos as do ano que vén– e así resolveremos as consecuencias da guerra e a fame. Só fai falta vontade política para iso. j