A palabra corralito xa non nos é allea. Ultimamente deu moito que falar en Arxentina e en Grecia. En Euskadi, serviunos para coñecer as entrañas do Navarrismo, que chegou o momento da crise. O Corralito aparece no título. O adxectivo foral. Nesta sesión extraordinaria, Iván Giménez, pola súa banda, cóntanos como os poderosos locais han convertido a natureza do foro nun ecosistema de defensa do capitalismo, en lugar de estar ao servizo do pobo.

A paz dos 40 anos da Sublevación franquista de 1936 afastou á democracia para outros tantos anos. En Navarra, o capital serviu para comprar a inocencia dos que afundiron a República, e tamén para cementar os alicerces da democracia actual.

William Shakespeare dixo que Navarra ía encantar ou asombrar ao mundo. Converteuse nun devandito tópico, típico, mítico. A verdade é que eu nunca tiven claro si Navarra fascinounos ou sorprendido aos vascos. Os dous á vez, nada máis.

De todos os xeitos, hai moito tempo que non sentín tanta pena/angustia e satisfacción ao ler un libro ao mesmo tempo. Non sei si percibín nunca estes dous sentimentos tan opostos!

Quizá, porque os feitos históricos do libro son tan crueis –á vez tan afastados e próximos– e repeticións do pasado, que aínda sexan “incapaces” de aceptar a nosa propia realidade. O corralito foral sérvenos para profundar nesta realidade. Ou polo menos para axudar a parecerse.