Traducido automaticamente do vasco, a tradución pode conter erros. Máis información aquí. Elhuyarren itzultzaile automatikoaren logoa

Coidado coa furia dos adultos

  • Rat-Zinger Rock and roll para fillos de cadela Maldito records, 2015

21 de xullo de 2015
No pasado, un amigo empeñado no heavy me enfurecía moito porque lle dicía que o grupo Motörhead non era heavy, ía moito máis alá. Para contextualizarlo, hai que ter en conta que cando nós eramos mozas só existían dúas opcións universais que non se podían conciliar: o heavy ou o punk, aínda que algúns máis tarde recoñeceron que tiveron un pasado oculto deste ou doutro tipo. Eran dous camiños completamente distintos, opostos, ata que apareceu o Kill’em all de Metallica e algúns viron a luz. Pero iso é outra historia.
 
Son vellas as cousas nas que existían dous bandos, e a alma de Motörhead, Lemy Kilmister, sempre pasou por elas, unindo á súa ao redor a todos os amantes do rock crible, das entrañas e da dureza. O mesmo fixeron, por suposto, cos resultados, os de Rat-Zinger, que son os seus fogosos seguidores. Persoas que anteriormente foran formadas en numerosos proxectos agresivos crearon un grupo para acabar con Benedito XVI e substituílo por Lemy. Pero, ao parecer, o papa alemán notou de lonxe o cheiro a pólvora e decidiu retirarse. Agora están á espera de que se abra o paso polo Nervión.
 
Crónicas da destrución é pura pólvora e a arma punk rabiosa elixida; a seguinte, Cartas ao Vaticano, ten de cando en vez unha tinguidura hardcore-metalero que bebe do metal, do rock de aresta moi afiada, da crueza do punk e da verdade do rock rueiro.
 
De feito, é “crible” a primeira acepción que me vén cando escoito Rat-Zinger. Crible e tamén o que vai á xugular, porque non ten termo medio e tamén deixa o fígado. Din a moitas cousas e, aínda que algúns pensan que é un tópico, non se pode negar que lles sae de dentro. As súas cancións son un claro reflexo das manipulacións e dos abusos desmesurados dos tempos actuais, aínda que visto vístoo o grupo é case unha excepción no panorama musical local, son moi poucas as bandas tan apaixonadas.
 
Partindo do propio nome, o poder da igrexa é unha das súas principais obsesións, e a iso Lemy (outra vez!). Unindo a estética do libro White line fever, estas cancións reuníronse nunha Biblia moi especial, á que se engadiron varias citas dese libro que chaman santo.
En canto ao fondo interno, o título deixa claras as intencións: Rock-and-roll para fillos de cadela (Rock-and-roll de Putakumei). Tratan de seducir case co metal, sobre todo na base das cancións, e son capaces de beber tamén da música industrial, pero neste traballo teñen máis de rock, de forza, de guitarra ou, por que non?, do “urbano” ou “kaletarra”. E son capaces de combinar medias tempos con velocidades de punk-hardcore.
 
Si, son máis maduros no resultado e no redondeo das cancións, pero tamén no momento dos disparos. Coidado!

Interésache pola canle: Diskoak
2024-08-30 | ARGIA
Tres bos discos deste ano e recomendables
A redacción de Argia seleccionou tres discos do oito meses deste ano para recomendalos.

2022-11-22 | Iker Barandiaran
Vital

Sorprendeume –en bo sentido– este novo proxecto. En Bergara, Aitor Aldanondo, creado ao redor dunha pedra, ten moitos sentidos. Neste traballo quixo sacar dalgunha maneira o que viviu durante anos.

Aldanondo iniciou a súa carreira musical no grupo da Brigada Criminal,... [+]


2022-11-22 | Xalba Ramirez
A fantasía de ser honesto

Con motivo dun documental sobre Eñaut Elorrieta, convidáronme a Tabakalera fai dous ou tres semanas. Gustoume a invitación á estrea coloquial, pero cando me acheguei ao cine empecei a atopar moita xente, aí Paul e Itziar, aí Maiz, aí Eneko, Olatz e Idoia, aí Miren, aí... [+]


2022-11-03 | Iker Barandiaran
Máis arestas que gatos

Ás veces hai que unir moitos elementos para obter un resultado que non prevexas. Isto ocorreu dalgunha maneira co grupo Feline, creado entre Gernika e Bermeo. Iñaki Baini, do grupo Primeiros Auxilios punk, comezou a xogar coa electrónica en casa e gravou algunhas maquetas. A... [+]


2022-10-30 | Xalba Ramirez
Non cansarse na planicie favorita

"Aquí, como unha revelación, vese máis claro o espazo e o tempo". Miren Narbaiza volve e grazas. Narbaiza é un dos cantantes máis especiais da escena. Non hai máis que ver como goberna as novas cancións.

Porque á maioría dos creadores pásanos que o que facemos é a... [+]


2022-10-13 | Iker Barandiaran
Dous tesouros e un berce: Buenawixta

Alegreime moito de que os irmáns Artza, xunto coa posta en marcha da nova discográfica, tivesen a intención de recuperar e sacar en vinilo a maqueta de Barrakos, onde a compraría? De feito, a maqueta citada, de 1990, é un tesouro que a nosa música quedou inadvertido na... [+]


2022-10-06 | Iker Barandiaran
Destruír para construír en liberdade

Non hai outro camiño, hai que cambiar o que non che gusta e crear algo máis: rompelo e empezar de cero. Esa foi a base do punk, e iso é o que Leire Led Inferno (voz) e Txerra Bolinaga (batería) decidiron cando o grupo Piztupunk disolveuse voluntariamente e decidiron desde... [+]


2022-10-06 | Xalba Ramirez
Podemos ser máis

Si es dos que escoitas música en Internet, case seguro que coñeces Kokoroko. Igual cres que non, pero colle un segundo e busca a Abusey Junction. O riff melancólico guitarra de Óscar Jerome foi coñecido por estar entre os favoritos do algoritmo de plataformas como Spotify... [+]


2022-10-06 | Xalba Ramirez
Todas as frecuencias para a danza vasca

O grupo Neoma leva á percusión da tradición, cun coidadoso molde electrónico. Leire Etxezarreta, Amets Ormaetxea e Irati Gutierrez de Arrasate, Garazi Otaegi de Asteasu, Eneritz Aulesti de Zarautz, Maria Lasa de Zizurkil e Alaitz Eskuero de Deba son o sete membros. Todos son... [+]


2022-09-02 | Iker Barandiaran
Pioneiros e non entendidos

En 1988, en plena etapa de mocidade punk e RRV en Euskal Herria, entre Bilbao e Santurtzi, catro valentes mozos que miraban á música transoceánica, incluídas as antípodas, fundaron o grupo A Seita, un dos impulsores do pioneiro fanzine A Herdanza dos Munster. Ademais de... [+]


2022-07-20 | Xalba Ramirez
A beleza de estar tranquilo

Euskal Herria non emitirá historias como Searching for sugar man. Diminuídos e desfavorecidos, que lle imos a facer. Pero este pequeno pobo, e o gran inferno, é o que deu moitos mitos que saen das sombras e volven ás sombras.

Na década de 1980 tivo a súa bautizo musical o... [+]


2022-07-15 | Iker Barandiaran
Ninguén será convidado a roubar

O grupo Perlata de Arrasate non vai casar con case ninguén. Desde 2015 están a facer o seu propio camiño, mirando o que se fai ao seu ao redor, pero nunha dirección e ritmo propios e non tranquilos. Levan bastantes discos e quilómetros nas costas. Sorprendeume, pero ao... [+]


2022-07-01 | Xuban Zubiria
A nova colleita é fráxil

A crise pandémica foi tamén unha nova oportunidade de rexeneración, como demostrou o grupo Odolaren Mintzoa de Usurbil. O seu traballo burlándose da normalidade, foi curado a lume lento nos estudos Garate de Andoain. Coa axuda de Kaki Arkarazo recolle 8 cancións... [+]


2022-06-15 | Iker Barandiaran
Forte e fermoso golpe de cola

Calquera de nós, cada un de nós, somos necesariamente un reflexo nadando nun mar inmenso rodeado de ameazas, oportunidades e outros moitos seres vivos. Temos un bo traballo na xestión da nosa propia liña de flotación, ademais de elixir ben que recoller e prescindir das... [+]


2022-06-02 | Xalba Ramirez
Vales para terapias

Ao final fíxoo. Por fin, tras anos de andaina, o bertsolari Odei Barroso sacou o seu primeiro traballo en solitario. Bo, o bertsolari non. Raplari antes de ser bertsolari. Pero a sabedoría do verso vén ben comenenciuda, para dicir con rima aos que tiña que dicir e sacuderse... [+]


Eguneraketa berriak daude