Vermes
Na horta temos unha cuadrilla de amigos impresionantes. Ultimamente falamos da avoa mantangorri con motivo do asarre que fai a limpeza da cocheira e o pajarillo. Pero non é o único, nin sequera o único. Temos unha chea de amigos que fan un traballo parecido.
A dieta do cachorro da luciérnaga é do gusto do hortelano: crece comendo as crías dos baberos e os caracois. Cachorros. A luciérnaga crea unha saliva especial coa que sorbe e destrúe barquitos e carafio. A continuación, o pequeno coitadjutor chupará tranquilamente. O carabino tamén come babosas e caracois. Enseguida coñecerás a este insecto: a súa superficie é brillante, coma se fóra de metal. É grande e hai que comer en proporción, ademais dos pequenos, moita herba, crisálida, pupa, ninfa...
O cimacio é outro insecto insaciable: vermes, piollos, ácaros... Josu Larrañaga recolleu unha chea de nomes no seu blog Natura eta Euskara, dous aspectos da paisaxe, e sobre a etimología do nome Zimitza di J.A. Moguel, 1802. que na súa impecable novela Peru Abarka, escrita ao redor do ano 2000, escribiu esta estraña etimología: “Dise bolboreta ou imicha porque o fan bolboreta ou imurtxi”.
Un topo tamén necesita moito para manter a súa vida. Come o suficiente como o seu peso: insectos, caracois, tranquilos... Hai que vivir alí onde hai moito, porque si non, é unha festa.
Tamén deberiamos coidar especialmente o ourizo na contorna da horta. Nos seus paseos nocturnos, centrarase no atasco de carafio, baberos, vermes e insectos, aproveitando o olfacto exquisito.
Os ratos e chinches son os mellores axudantes da horta: irriu, pirripio, txinbo, ruiseñor, zata, argo-oilar, amilotx, saguzar, zozo, birigarro, artzandobi, txantxangorri, mika, eskinoso... Unha familia destes últimos, por exemplo, come medio millón de vermes que doutro xeito se converterían en insectos nunha época de primavera-verán. Vermes aos mocos dos niños.
As arañas tamén son amigas. Os que forman a rede e os que non a fan. Na rede, un mosquito que voa, espino... Recóllese de todo. O home sen malla seguirá correndo no ochomil e, ademais, atropelará aos insectos saltando sobre el.
Onte á noite saín tranquilo e a cazar caracois. Despois do fermoso día, o ceo despexouse completamente e todo apuntaba a que o rocío era fermoso. Coa esperanza desa humidade, sospeitei que o noso par, caracol e sereno, sairía a pasear.
Collino, collino. O crepúsculo... [+]
Existen outras vías que van máis aló da agricultura ecolóxica. O ecolóxico, nos nosos días de hoxe, só significa que cumpren cunha normativa. É un gran avance respecto da agricultura tradicional industrial ou capitalista, pero non é un destino para algúns... [+]
Cada vez ven máis modernos materiais nas hortas. Este horticultor cambiounos no inverno para comer coles na primavera. As plantas regordetas son trigueras para carafio e babosas, un alimento tenro. Pero tubos de plástico ondulado, botellas de auga de cinco litros... Todo está... [+]
Cantas horas pasaron os nosos campesiños na miseria do que vén do ceo? E os que terán que pasar. Xamais perderá ese medo ao que poida suceder co tempo, esconderase, afastarase, abanicarase, pero non poderá apartarse para sempre.
Preparamos unha bonita xira polas hortas de... [+]
Jon Sarasua
Fixeime nun recuncho da horta de Jacob. Joxean Artze fainos o cuco pola contraportada e Nemesio Etxaniz pola súa pliegue. Koldo Izagirre, Lauaxeta, Montoia, Juan Kruz Beloki, Borges ou Xabier Lete son outros dos grans que se poden atopar no fondo da horta. Entre a... [+]
Landaguneratu garen kaletarrok, mundu berri baten atarian, hainbat zailtasun laketgarriri aurre egin behar izan diegu. Landareei hitz egiten dien amona baten faltan, aro egokia denean zopizartzen ari den aitonaren irudiaren faltan… Idatzizko erreferentzia garbi baten... [+]
A horta é unha escola única. Nela pódense aprender moitas cousas. Non hai que admitir unha escola sen hortas. Exercicio, alimentación, biodiversidade, paisaxe cultural, xenética, de época, intercambio xeneracional, vínculos entre a terra e a nosa saúde, estética,... [+]
Udazkeneroko dolarez dolareko ibileran, aurten geldialdi berri bat egitea egokitu zait. Ustekabean topatu dut dolarea. Txakolin dolarea. Lekeitiora gonbidatu naute, baratze batera. Gezurra badirudi ere, lurrekotik lotu naute Lekeitiora, ez itsasokotik.
Garai batean txakolina... [+]
Lekak eta babarrunak aihena eskubiz aurrera luzatu eta haz daitezen, parda jartzen zaie geurean, Beterri alde honetan. Makila, haga, zurkaitza, arba... Izen asko du. “Parda” hitza inongo hiztegitan topatu ezinik nabilela “pordoi” aurkitu dut. Bai,... [+]
Lagun premian izaten da baratzezaina. Agronomo jarrera hagintaria maiz ikusten da: ni ingeniaria naiz, eta lurrak nik nahi dudana, nahi dudanean eta nahi dudan bezala emango du. Lagunak behar ditugula onartzea baino errazagoa da. Agronomiaren harrotasunetik, zaputza zaputzaren... [+]
Baratzezaintza puri-purian da. Baten batek esana du: zoriontsu bizi nahi baduzu, baratze bati ekin eta heldu. Zoriontsuago bai, baina nekatuago ere badabiltza nire inguruko baratzezain berriak. Ni, jakina, gustura nabil, bizigarri ederra da noranahi zabaltzen ari den giro hau... [+]
Fruitua landarearen gailurra da. Sustraia, zuztarra eta hostoa bizitzeko nahitaez behar dituenak. Behar baino gehiago elikagai sortzen duenean erreserbak gizentzen ditu. Eta behin heldutasunera iritsita eskuera nahikoa elikagai badu ugaltzera joko du. Ugaltzeko landare gehienek... [+]