Sobre as 8:00 horas, Binod Baraili recibiu a noticia de que a súa terra natal fora un terremoto. Vive en Eibar coa súa muller e o seu fillo desde hai un ano. “En Nepal son habituais os movementos de terra e pensei que era un dos pequenos de sempre”, di en voz baixa. O desastre natural do 25 de abril causou a morte de máis de 8.600 persoas, deixando máis de 23.000 feridos. Nepal é o país máis alto do mundo, con grandes dificultades para canalizar a axuda, e onde moitos cidadáns xa pasaron pola pobreza. Había devastado o país.
No País Vasco vive unha comunidade que veu de Nepal. Aínda que non se sabe cantos son en total, en Eibar, Elgoibar e Mendaro, por exemplo, viven uns 70 nepalíes. Nun primeiro momento, segundo Baraili, ninguén podía contactar cos seus amigos e familiares no país, xa que, probablemente, as infraestruturas estaban danadas. As imaxes da súa cidade natal foron vistas a través de Facebook, onde a xente estaba nos hospitais pedindo axuda básica desde zonas nas que nin sequera o Goberno chegaba. Di que estivo a chorar en casa. Baraili perdeu un amigo.
Despois de todo, vencidos polo medo e a dor do primeiro momento, pensaron que tiñan que facer algo. Nepal é un país pobre e Binod é moi crítico co goberno. “Antes tiñamos unha chea de problemas, incluído o mal goberno, engadide agora a esa situación un terremoto terremoto que matou a miles de persoas”.
“Até agora non estabamos organizados e a partir de agora seguiremos traballando”, di cando di que xa cumpre co seu labor de voluntariado. Ademais da axuda de varios concellos, estiveron recibindo axuda dos veciños nas prazas do pobo, entrando canto antes na conta corrente da Cruz Vermella (Caixa Laboral: ES90 3035 0050 7105 0004 6056) O técnico municipal de Inmigración de Eibar, Binod, destacou especialmente a axuda do seu técnico.
A citada comunidade traballou por comercios e casas de Eibar, Mendaro e Elgoibar. No partido de Ipurua tamén se recadaron fondos e están convencidos de que van seguir colaborando no futuro.
Subliñou a solidariedade da cidadanía e, en agradecemento aos veciños e veciñas, fixeron a oración elixida para ilustrar o artigo, escribindo con velas o nome do seu país.
Recollín o seu e-mail no portal da folga, no correo persoal. Ao principio pensei que era para dar a coñecer, como moitos outros, as posibilidades que temos ante a folga. Pero non, o e-mail recibido era o movemento político e comunicativo contra a folga.
Confesareivos que me... [+]
Tiven moitas dúbidas, independentemente de que abrise ou non o melón. Atrevereime, maldita sexa! Quero pór sobre a mesa unha reflexión que teño en mente hai tempo: non é xusto que a muller que deu a luz teña a mesma duración que o outro proxenitor. Mellor dito, o mesmo... [+]