Desde París, Le Monde resume o sucedido: “Séisme politique en Espagne”. Sorprendido, ao parecer, de que en toda Europa sexa posible non derrubarse todos os grandes movementos electorais cara á dereita, como en Francia, ou como recentemente en Gran Bretaña... ou xusto o domingo como en Gipuzkoa. Como The Guardian puxera desde Londres: “A xente de Indignado poderá gobernar en Madrid e Barcelona”.

A condena a dous anos de mandato de Syriza nas dous principais capitais do Estado e, sobre todo, en Madrid, a que foi dona de todo o poder, confirmou o cambio de ciclo anunciado tantas veces. Quince días antes, do mesmo xeito que a David Cameron, non lle saíron das casas a Mariano Rajoy pedíndolle máis recortes en gastos sociais millóns de votos ocultos tímidos. O cambio de ciclo que sufriu a economía en 2007 chegou á política española en oito anos.

Para coñecer o aspecto do novo ciclo político, con todo, haberá que esperar até o outono, cando comezará o novo ciclo.Estampado a unha imaxe de Cidadáns, que colleu a bandeira da dereita populista e nacionalista española desde o trocito do sopapo de UPyD, fáltanos coñecer a figura de Podemos. A nova actriz principal, Podemos, que desde que conseguiu unha serie de eurodiputados conseguiu pór nerviosismo nas bolsas e na capacidade de poder da autoridade económica, aínda está por saber con que intensidade chegará ao Parlamento. Entón verase si de verdade empezou unha etapa de esquerdas na que Podemos logrará facerse cos votos de esquerdas que tiveron Esquerda Unida e o PSOE desde hai tempo, superando temporalmente á dereita. Alá non haberá Syriza en Iberia.

En calquera caso, o Partido Popular despediuse do costume de mandar por maioría absoluta: 6 millóns de votos en lugar dos 8,4 millóns de 2011. A pesar de seguir sendo a primeira forza na clasificación xeral, perdeu en Estremadura, Comunidade Valenciana, Cantabria, Aragón, Castela-A Mancha e Baleares. O poder político, económico e xudicial, despois de moito tempo manexalo todo ao seu antollo, ten que aprender de novo a negociar.

Ao seu lado, o PSOE conseguiu pór remedio á decadencia de 2011, pero está lonxe dos 7,7 millóns de votos de hai catro anos. O primeiro reflexo do día despois das eleccións foi a colaboración con Podemos. Cando as bolsas e as forzas económicas comezan a estender o terror cara a Podemos, entón as contas.

Os vascos imos prestar especial atención aos movementos que se van a producir en Cataluña, Baleares e a Comunidade Valenciana. Nos dous últimos anos, o cheiro a podre, mellor que o fedor, producido polo orgulloso mandato de moitos anos, levou ao PP. Políticas sociais, política lingüística... Hai que ver en que se concreta o cambio.

O terremoto que provocou Ada Colau en Barcelona, no fondo de Cataluña, fará que as demandas nacionais dos cataláns entren nunha nova etapa. Mirarémoslles con curiosidade desde Euskal Herria. Podemos? O Guanyem, que como Ada Colau propón a Porta a Porta para os residuos de Barcelona, dificilmente pode compararse coas persoas e as siglas que se presentaron na nosa CAPV reivindicando a mesma cultura política. Cos de Barcelona aprenderemos moito os vascos como sempre.

Hai un tema prioritario que nos interesa aos vascos desde os movementos do Estado español: en que influirá no proceso de paz? Paradoxalmente, están a xurdir novas oportunidades. O PNV saciou a súa obsesión pola anexión de Gipuzkoa e a nova esquerda volve á normalidade en España. Atención a Manuela Carmena.