Adóitase dicir con toda razón que non é o mesmo nacer nun lugar que noutro; segundo iso, o resto dos pasos poden ser máis fáciles ou máis difíciles de dar. No ámbito da música, a localización tamén é importante e ten unha gran influencia para dar a coñecer unha escena tan saturada. Pola súa banda, The Lookers de Ziburu, coa axuda da discoteca e plataforma Bloody Mary, viuse obrigado a romper as súas fronteiras e nos últimos anos lanzouse sen piedade a lanzar a súa proposta. Si, hoxe en día o trío é o encargado de dar a coñecer as actuacións de moitas bandas estranxeiras de rock and roll, punk-rock e garage; pero aínda non coñecín a ningún afeccionado do rock que non quede impresionado pola frescura e a enerxía da banda.
The Lookers está formado por nico (baixo e voz), Mikel (guitarra e coros) e Charlie (batería e coros). Non se lles caeu nada do ceo. É máis, cada día fanse actuacións máis redondas, con enerxía a lume de biqueira. Seguramente non inventaron nada, porque teñen bastantes clásicos do punk-rock e o power-pop, pero fascináronme as formas de asimilar o estilo dos grupos do pasado, a mocidade e a frescura propias e sobre todo a enerxía nerviosa que se empregou no proceso de reinvención e na interpretación.
Os seus primeiros pasos no período 2012-2013 –tendo en conta a súa idade non se poden imaxinar precedentes– e os seus dous primeiros traballos son os de 2013:It will be Ok/Sally e Fucking panda EP. Ademais do punk-rock e o power-pop, o garage está presente e aínda que na primeira audición hai bos traballos que ofrecen poucas sorpresas, hai algúns tesouros: A Wrong Generation casa maxistralmente con Patti Smith e a distorsión da poesía respectuosa de Nova York; e The Signe une o ton melancólico, pegañento e supostamente forzado que é a marca do cuarteto. E We are stupid tráenos á mesa a capacidade do grupo para aumentar e multiplicar a canción de anada.
Vinos en directo en dúas ocasións: unha como convidada dos grandes New Christs nunha actuación moi ordenada e intrigante; e a outra, por haberme dado a liberdade de xogar só levantando metros do escenario e ofrecendo unha gran actuación.
Para recibir en directo todo o que o grupo poida achegar, Bloody Mary converteuse nunha discográfica e publicou un disco de 10 polgadas titulado Never had control, composto por catro cancións. Este disco non mostra todo o que o trío pode ofrecer no escenario unha boa noite, pero si as pegadas diso. A peza que dá nome ao disco, Never had control, ten moito do mellor power-pop –Buzzcocks–, post-punk e surf; Higher, partindo dos principios de Rollings, bebe do mellor punk-rock e power-pop do 77; Tim, do salvaxe e melódico, ten un pop enerxético de ambos, sempre con macur-makur-one e Big.
Pero con este grupo é inútil pór en palabras o que transmiten no escenario: precisamente por toneladas de enerxía, nervios e nervios de vida ou morte, recoller con verosimilitud a esencia de grupos do pasado, e sobre todo sendo trío, terás que atopar a capacidade natural de multiplicar o grupo e as cancións como tal.
Sorprendeume –en bo sentido– este novo proxecto. En Bergara, Aitor Aldanondo, creado ao redor dunha pedra, ten moitos sentidos. Neste traballo quixo sacar dalgunha maneira o que viviu durante anos.
Aldanondo iniciou a súa carreira musical no grupo da Brigada Criminal,... [+]
Con motivo dun documental sobre Eñaut Elorrieta, convidáronme a Tabakalera fai dous ou tres semanas. Gustoume a invitación á estrea coloquial, pero cando me acheguei ao cine empecei a atopar moita xente, aí Paul e Itziar, aí Maiz, aí Eneko, Olatz e Idoia, aí Miren, aí... [+]
Ás veces hai que unir moitos elementos para obter un resultado que non prevexas. Isto ocorreu dalgunha maneira co grupo Feline, creado entre Gernika e Bermeo. Iñaki Baini, do grupo Primeiros Auxilios punk, comezou a xogar coa electrónica en casa e gravou algunhas maquetas. A... [+]
"Aquí, como unha revelación, vese máis claro o espazo e o tempo". Miren Narbaiza volve e grazas. Narbaiza é un dos cantantes máis especiais da escena. Non hai máis que ver como goberna as novas cancións.
Porque á maioría dos creadores pásanos que o que facemos é a... [+]
Alegreime moito de que os irmáns Artza, xunto coa posta en marcha da nova discográfica, tivesen a intención de recuperar e sacar en vinilo a maqueta de Barrakos, onde a compraría? De feito, a maqueta citada, de 1990, é un tesouro que a nosa música quedou inadvertido na... [+]
Non hai outro camiño, hai que cambiar o que non che gusta e crear algo máis: rompelo e empezar de cero. Esa foi a base do punk, e iso é o que Leire Led Inferno (voz) e Txerra Bolinaga (batería) decidiron cando o grupo Piztupunk disolveuse voluntariamente e decidiron desde... [+]
Si es dos que escoitas música en Internet, case seguro que coñeces Kokoroko. Igual cres que non, pero colle un segundo e busca a Abusey Junction. O riff melancólico guitarra de Óscar Jerome foi coñecido por estar entre os favoritos do algoritmo de plataformas como Spotify... [+]
O grupo Neoma leva á percusión da tradición, cun coidadoso molde electrónico. Leire Etxezarreta, Amets Ormaetxea e Irati Gutierrez de Arrasate, Garazi Otaegi de Asteasu, Eneritz Aulesti de Zarautz, Maria Lasa de Zizurkil e Alaitz Eskuero de Deba son o sete membros. Todos son... [+]
En 1988, en plena etapa de mocidade punk e RRV en Euskal Herria, entre Bilbao e Santurtzi, catro valentes mozos que miraban á música transoceánica, incluídas as antípodas, fundaron o grupo A Seita, un dos impulsores do pioneiro fanzine A Herdanza dos Munster. Ademais de... [+]
Euskal Herria non emitirá historias como Searching for sugar man. Diminuídos e desfavorecidos, que lle imos a facer. Pero este pequeno pobo, e o gran inferno, é o que deu moitos mitos que saen das sombras e volven ás sombras.
Na década de 1980 tivo a súa bautizo musical o... [+]
O grupo Perlata de Arrasate non vai casar con case ninguén. Desde 2015 están a facer o seu propio camiño, mirando o que se fai ao seu ao redor, pero nunha dirección e ritmo propios e non tranquilos. Levan bastantes discos e quilómetros nas costas. Sorprendeume, pero ao... [+]
A crise pandémica foi tamén unha nova oportunidade de rexeneración, como demostrou o grupo Odolaren Mintzoa de Usurbil. O seu traballo burlándose da normalidade, foi curado a lume lento nos estudos Garate de Andoain. Coa axuda de Kaki Arkarazo recolle 8 cancións... [+]
Calquera de nós, cada un de nós, somos necesariamente un reflexo nadando nun mar inmenso rodeado de ameazas, oportunidades e outros moitos seres vivos. Temos un bo traballo na xestión da nosa propia liña de flotación, ademais de elixir ben que recoller e prescindir das... [+]
Ao final fíxoo. Por fin, tras anos de andaina, o bertsolari Odei Barroso sacou o seu primeiro traballo en solitario. Bo, o bertsolari non. Raplari antes de ser bertsolari. Pero a sabedoría do verso vén ben comenenciuda, para dicir con rima aos que tiña que dicir e sacuderse... [+]