Todo o mundo está nervioso. Sobre todo os de UPN, e por suposto, todos aqueles que, nalgunha medida, viviron moi ben da actual estrutura institucional de Navarra. Polo menos, quen gobernaron durante longos anos teñen motivos para estar máis inquietos que axitados. O certo é que hai moitos outros ambientes en Navarra, e eses están calados. Pero é certo que por primeira vez UPN tivo grandes problemas para facer as listas municipais (tamén nA Ribeira) e que tiveron un gran balbordo para conformar a candidatura ao Parlamento; tamén é certo que as enquisas –tanto as aparecidas como as silenciadas- auguraron un gran retroceso das dereitas e puxeron en valor as posibilidades de Uxue Barkos, que dificilmente chegarán ao 26, si a suma do PSN, do PPN. Precisamente, haberá que prestar atención a esa última forza que empuxaron desde a nada, porque chegou á forza, e é sabido que as tendencias do Estado sempre teñen gran influencia en Navarra. Do mesmo xeito que Podemos alcanzou o seu máximo no outono (o Navarrómetro, testemuña diso), agora parece que vai ser o momento de C´s, e que moitos dos electores de centro-dereita que ían quedar en casa coa actitude de UPN e PP van votar C´s.

Por suposto, os que aposten polo cambio deberán chegar obrigatoriamente á maioría absoluta. Bildu, Geroa Bai e Esquerda-Ezkerra traballan niso, nos seus respectivos ámbitos, e tamén Podemos. Pero, arrefriado pola febre do outono pasado, veremos que vai facer o partido de Pablo Iglesias cando vote un goberno diferente, xa que non hai que esquecer as propostas que tiveron no debate: Deixar gobernar a UPN, polo menos até as eleccións ao Congreso de Madrid. Javier Esparza, pola súa banda, anunciou todas as desgrazas que hai e que non existen no mundo se cambia o Goberno, como o peche dos colexios concertados. Precisamente, un director de Pamplona dixo esta semana aos profesores que UPN ten que votar si o centro segue aberto. Pero os medos, en xeral, xa se están interiorizando as empresas, as finanzas, a educación, etc., que o cambio pode suceder realmente e, polo si ou polo non, están a transmitirse mensaxes aos posibles promotores do cambio. Por tanto, este ano o mes de maio pode ser o eixo de toda unha xeración.