Atópome nun apuro, nos últimos tempos, sobre o novo libro da horta. O xardín está na miña boca, pero a miña lingua (Viscum album) está na miña cabeza. O primeiro sermón da miña vida deino: tiven que presentar o libro na igrexa, porque na casa de cultura non cabían o cento sesenta asistente. Da casa de cultura á igrexa diríxese a Casa Rural de Garai. No dintel da porta leva un feixe de muérdago engalanado con luras vermellas. Cor: De ouro; será o do ano pasado, non será o novo. Non en balde dise “o corno de ouro” ao muérdago. Nos Sanjuanes ponse o vello ao lume e un novo lote. Incide verde en fresco, pero pronto se dourará. Cando protexe a casa é de ouro o “corno de ouro”.

A Zugarramurdi, onde se atopa o caserío Mihura. En aparencia, xunto co Urdax do mesmo nome, o niño de quen difunden ese apelido no mundo. Tamén o Miura, coa marca de ferro máis coñecida nas corridas de touros. Esa caste que ten fama de ser un asasino de touros e vacas, si; desde a súa creación, esa caste matou a once persoas. En Donostia-San Sebastián, o 15 de agosto de 1921, o banderillero valenciano Emilio Moreno Moreno foi asasinado en Arruceto ou Pamplona/Iruña o 8 de xullo de 1977 na entrada da praza de touros José Joaquín Esparza Sarazibar.

Á altura do barrio de Herriondo de Lezo, tamén se atopa o caserío Mihura.

Os que se moven en pendente son os voadores, os fresnos voadores (Fraxinus excelsior). Pero, desde cando voa o fresno? Como aprendeu a voar? Quen llo ensinou, a estrela que se representa cos seus cornos? Lizar é un voador que nace de forma autodidacta. É o mesmo que é ditoso por natureza. Os fresnos voadores son aqueles que nacen e viven no solo, non sobre outra cousa: sobre algún outro árbore, sobre o tellado... Noutro tempo, calquera que fose o perigo que se lle presentaba, si levaba consigo a folla dun fresno voador, dicíase que estaba protexida.

Despois de percorrer Bizkaia, Navarra e Gipuzkoa, despedinme da estrela voadora que teño sobre o tellado da miña carreira doméstica e funme á cama.