Ceos e terras
A árbore une os ceos coa terra. Rocas en pé. Non rocas, roquedos. Nin os rodrigones. A madeira necesita vida, necesita unha árbore.
A árbore ten vetas na terra e veas no ceo. Raíces na terra e raíces no ceo. Ramas na terra e ramas no ceo. Besanga na terra e besanga no ceo. Cal é máis grande, a árbore subterránea ou do ceo? Na maior parte das árbores adultas, daría a impresión de que a parte máis grande da terra é a parte máis grande. Supoñamos que ambos son parecidos. As árbores, as terras e os ceos están rabuñados como os albaneis que cosen dúas teas. Unha agulla que suxeita dúas veces nas que se queren escapar.
Nas zonas arboredos a unión está feita. Alí onde a selva derrubara árbores, eriximos outras rocas. O ceo e a terra e o ceo unirían as rocas verticais: menhires, menhires, menhires, crómlech, hortas de mouros, hortas de xentís... A nosa cabeza necesitaba as ardillas da nosa oración.
Temos moitos restos deste traballo das árbores. Pajaritos florais, fresnos (Fraxinus excelsior), espinos brancos (Crataegus sp. ), laurus nobilis e palmas (Phoenix canariensis). Fresno ou loureiro que se coloca no extremo da cumbrera ao dar o tellado á casa, chamamento e petición de trapal, moncho ou avestruz. Muérdago colgado para paso baixo dintel e teito (Viscum album). As agullas que nos unen á vida.
O culto do muérdago non é un bocado de igualdade. Cando as follas se perderon e esfolláronse, o lengüeta segue aí, moito verde, moi vivo. Marabillosamente adorable. Dise que o cultivo en carballo é o mellor para os galos do barrio. A cura de moitos males e a que protexe do incendio. No solsticio de verán reuníase durante os días máis longos. E o ano pasado foi á fogueira. A importancia da fogueira de Sanjuan. Non coñecín carballos con muérdago. Manzanos, perales, tilos, tilos, arces... pero nunca carballos.
O día excede a noite co equinoccio de primavera. Este ano ocorreu o 20 de marzo, ás 22:59 horas, abrindo a porta da primavera. O prefixo Eki significa o mesmo. Até entón a noite fora máis longa. O día e a noite tiveron doce horas. Desde entón o día alárgase e a noite... [+]
Hai moito tempo que o tempo está na nosa liña, pero o clima é relativamente recente. Non hai que aclarar demasiado o que é o cambio climático. Explicar que é a paisaxe si é unha necesidade máis vermella. Está en plena actualidade organizar conferencias, mesas redondas... [+]
É o momento de recoller os froitos e polos en camiño ao lagar. Pera (Pyrus communis), mazá (Malus x domestica), uva (Vitis vinifera)... Parece un camiño curto e rápido, pero hai que traballar unha chea de rodeos e as súas variantes ata que o froito se converta en mosto e... [+]
No País Vasco a agricultura é a historia da colonización permanente. Como en todas partes. Antes non se cultivaba a terra; antes non se sementaba a colleita; gozábase do que antes non se comía. Trouxérano todo doutra parte. Moitas destas historias foron escritas polos... [+]
Volvendo aos viños que se elaboran cos cultivos, a madreselva esquerda (Humulus lupulus) é conservadora e agregadora de cata amarga. A unión de cultivos e madreselvas produce moitos sucios chorros, especialmente nos países da cervexa. Un amigo acábame de explicar as... [+]
Na nosa casa coñecémolo co nome de madreselva (Humulus lupulus). De feito, traballouse a torto e a dereito nas ribeiras do río do noso país, coincidindo coa expansión da cervexa. Aprendemos que se lle chama tamén lagosta, cervexa, cervexa, verruga e herba á esquerda... [+]
A primavera tróuxome o tema ao nariz. C. traballaba en diversos centros de investigación de Nova York. Bushdid, M. Oh! Magnasco, L.B. Vosshall e A. Un artigo publicado polos científicos Keller en marzo de 2014 no prestixioso “Science Magazine” produciu un gran balbordo. O... [+]
Terminan os curiosos días interanuais, os que se comen e beben das emanaciones da terra. Comerei do mellor ao mellor. Supostamente. Botellas de cava e champaña pesadas son fáciles de bailar. Aínda que hoxe en día son de todo tipo, antes era a sidra do outro barril. Cando a... [+]
