Maratón do Sahara
Este ano cúmprense corenta anos da complicidade do Estado español, desde que Marrocos ocupou e colonizó o Sahara Occidental. Desde entón, unha parte do pobo saharauí vive baixo unha represión inxusta e inhumana, e a outra, na década de Alxeria ou no deserto. Cando os saharauís queren lanzar unha maldición a un inimigo ou inimigo, fano da seguinte maneira: “Deus déache a sede da hamada”.
Hai quince anos, desde que se puxo en marcha o maratón do Sahara, e atendendo á petición dun amigo, participei na primeira edición, facendo medio maratón. Desde entón, fixen un maratón completo (2005), dez quilómetros (2010), e cinco quilómetros (2015).
Durante este tempo tentei ser dono da situación do pobo saharauí e do conflito que leva consigo. Que xente máis vella! Un ano máis, escoitamos aos mozos de boca dos mozos as ardentes opinións a favor da reactivación da guerra.Din que a Fronte Polisario tamén está á espera do que decida a ONU o próximo mes de abril, e que está disposto a actuar de forma indefinida. Na miña humilde opinión, todo iso ten máis de estúpido que de realidade.
No mundo non hai nada que favoreza o ambiente saharauí. O Sahara está máis desaparecido que nunca da axenda de resolución do conflito. O maratón xa non é noticia. Fíxoseme moi claro o número de medidas de seguridade que se endureceron. Pero non é un signo de preparación da loita, senón de medo ás infiltracións. Desde que secuestraron a tres cooperantes de Mundubat, os saharauís viven con medo a entrar en mans marroquís ou a sabotaxes.
O maior cambio detectouse na vida e organización dos campamentos. Onde non hai máis que pedras, serpes e area, necesítase axuda externa para poder vivir: comida, roupa, placas solares… Pero até agora todo era provisional. Na actualidade, non se pode asegurar que isto sexa así. Os campamentos de refuxiados están a converterse en asentamentos. Como no Líbano. É dicir, está a organizarse a rede eléctrica. O Goberno alxerino está a facer un investimento desta magnitude, sinal de que o problema vai para longo.
As zonas que recentemente formaban algúns chiringuitos convertéronse nun centro comercial case de todo tipo, incluíndo os comercios Carrefour.Os cambios tamén se notan nas jaimas. Televisores, case tantos móbiles como individuos.Nas Wilaya é sorprendente o crecemento dos automóbiles e o caos de tráfico que xerou. E con iso un po asfixiante!
Nas primeiras, axiña que como o sol se disipou, mirei con asombro a estrela. Este ano a gorra de po que ocultaba o ceo non desaparecía até moi tarde.
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
En 2021 comezamos a escoitar as primeiras noticias sobre o proxecto Guggenheim Urdaibai… O deputado xeral, Unai Rementeria, díxonos que si ou si. Para reforzar as súas palabras, deixou “blindados” 40 millóns de euros cando se construían os museos. Pois ben! Atópanse... [+]
"O obxectivo do pleno de Oyón é claro, lexitimar legalmente os megaproyectos enerxéticos con irregularidades substanciais na tramitación"
O pasado mércores vivimos un día duro e desagradable, non só para Labraza, senón para todos aqueles pobos que estamos ameazados por... [+]
Do mesmo xeito que coa axuda dos artistas vivimos o florecimiento de Euskal Herria, tamén nesta ocasión, co seu impulso, sigamos facendo o camiño xuntos, dando o apoio necesario aos presos políticos, exiliados e deportados vascos
O lector xa sabe que a Asociación Harrera... [+]
A epistemoloxía, ou teoría do coñecemento, é unha das principais áreas da filosofía e ao longo da historia sucedéronse importantes debates sobre os límites e as bases do noso coñecemento. Nel atópanse dous poderosos correntes que propoñen diferentes vías de acceso ao... [+]
Esta semana tivemos coñecemento de que o Xulgado de Getxo arquivou o caso dos nenos de 4 anos de Europa Ikastetxea. Isto lévanos a preguntarnos: están dispostas as instancias xudiciais, policiais… para responder as demandas dos nenos? Protéxense de verdade os nosos menores... [+]
Cada vez escoitamos máis sobre as necesidades, desexos e iniciativas que xorden nos nosos territorios e nas nosas vidas, sobre a necesidade de traballar as relacións e proxectos público-comunitarios, e é un auténtico motivo de satisfacción, xa que se trata dun modelo... [+]
Elkarrizketa berritu dugu fakultateko idazkaritzan, auskalogarrenez: urruti daude, euren matrikula egiteko, ikasleak bakarrik etortzen ziren garaiak. Aspaldixko aldatu zen joera, eta gurasoek –nabarmenago amek– gero eta paper aktiboagoa hartzen dute seme-alaben... [+]
O argumento dun silogismo contén tres proposicións, das cales a última se infere necesariamente das outras dúas. Con esta lóxica deductivo pódese analizar, ao meu xuízo, o longo e traumático conflito socio-ecolóxico de Aroztegia que se está producindo en... [+]
Berriki landu ditut klasean Etxahun Barkoxeren kobla eder eta hunkigarriak. Gaizo gizona! “Edertasunez praube” sortu zelako hasi zitzaizkion etxeko nahigabeak, baina hamazazpi urtetan zen pulunpaka sartu zorigaitzaren itsasoan, maite zuen Marie Rospide doterik gabeko... [+]
Os últimos días foron de gran importancia para o movemento en defensa da vivenda e para a loita contra os especuladores en Barcelona. A madrugada do 28 de xaneiro, un Exército de Policía atacou sen previo aviso á Vella Massana (centro social ocupado) do barrio de Raval, a... [+]
Que debo saber? Con quen debo relacionarme? Onde debo vivir? Con estas responsabilidades, os seres humanos estamos no camiño de vivir a idea dunha boa vida no seo das nosas sociedades. Si non sabemos responder correctamente, por medo a quedarnos nas marxes.
A semana pasada,... [+]
Non quero que a miña filla se disfrace de xitana nos caldereros. Non quero que os nenos xitanos da escola da miña filla gocen de xitanos nos caldereros. Porque ser xitano non é un disfrace. Porque ser xitano non é unha festa que se celebra unha vez ao ano, manchada de roupa... [+]
O camiño faise paso a paso, e hai un tempo aprendín que parece feito polo principio. Pero a xente tamén quere aprender a encher esa frase de contido. Só non podemos conseguir nada, quizá axiña que como comecemos. Incluso a gran afluencia de xente pode complicar a... [+]