Nos últimos tempos en Euskal Herria tamén se deron a coñecer informacións sobre a corrupción. Non se pode comparar, polo menos en termos económicos, coa situación que se puxo de manifesto no Estado español. Pero Euskal Herria non é unha illa no terreo da corrupción, aí están os litixios que se están acumulando nos tribunais. En todas elas o diñeiro público é o protagonista: roubárono, adquirírono, capturárono, hano malversado… Centos de millóns de euros poden ser “vaporizados”, coma se os xestores políticos e os seus partidos caerían na corrupción. Case todos os aspectos están salpicados: No caso de De Miguel, por exemplo, e en hiriko, Epsilon e Kutxabank, hai cargos próximos ao PNV e ao PSE, entre outros. O pp tamén se ha ensuciado coa sede de Bilbao e cos edificios San Antonio e Iradier Area de Vitoria-Gasteiz. En Gipuzkoa temos o caso de Bidegi, que afectou ao PNV na súa totalidade, en Lasarte-Oria o caso do alcalde do PSE Urchuegia, e en Navarra a fraude de Osasuna, e, por suposto, o malgasto de Caixa Navarra.

Máis de 80 persoas están a ser investigadas nestes casos e a situación pódese agravar ante a opinión pública, xa que en breve entraremos nunha competencia electoral. Pode haber perigo de que todas estas supostas estafas utilícense de forma partidista. Para o ben común, e sobre todo para o logro dunha administración transparente, é necesario investigar a fondo suceder e depurar responsabilidades nos casos de prevaricación, suborno, tráfico de influencias, branqueo de capitais, fraude na administración pública e nas contratacións, falsidade nos documentos mercantís e variación do prezo nos concursos e poxas públicas.

Hai que saber se o diñeiro que se utilizou foi utilizado polos investigados ou si hai outros implicados, xa sexan físicos ou xurídicos. Os partidos políticos han sacado algún beneficio? Pero, sobre todo, hai que atopar eses centos de millóns de euros e volver ás arcas públicas. Nada de xogo con diñeiro público. E que cada cal se faga a si mesmo!