No tema do cambio climático hai dous conceptos na boca, a ter en conta tamén noutros cambios. Mitigation, é dicir, tratar de mitigar o cambio que poida producirse no futuro, para suavizar o cambio causando nas causas; en definitiva, limitar o aumento da temperatura. Adaptación, adaptación obrigada ao cambio en curso, xa que será un cambio adaptar as nosas actividades ás consecuencias. En definitiva, puír o que vén un, adaptar o outro ao que vén. Ambas as posturas obsérvanse tamén noutros cambios, aínda que en direccións diferentes.

Volvamos ao clima do proceso vasco, que esixe un cambio imprescindible para a maioría. Son varias as tendencias. Os que queren manter o Estado e o statu quo están a equivocarse de camiño para que non haxa cambios substanciais nestas terras, para manter o clima aquí, sen chegar a quentarse, nun clima tépedo. O seu único programa é a adaptación, vivir os climas vixentes nun escenario preestablecido. Punto e final.

As persoas que traballan ao redor da palabra Euskadi teñen a dirección e o obxectivo de adecuarse. Seguir demandando e adecuándose ás competencias pendentes da antiga lista que debese extinguirse. A verdade é que é un escenario moi reducido para os que deron o ceo. Estes critican a proposta Euskal Bidea, que case despreza, porque rompe coa estabilidade; está claro que escenario queren estabilizar, dunha única maneira de pensar na xestión. Punto e coma ininterrompidamente.

Nos escenarios actuais han empezado a aparecer outros protagonistas, por mor dos cambios. Tentando encarrilar a cólera dos amargados polo clima político, querendo cambiar o statu quo, pero a modo de mudo polo tamaño do Estado. Puntos suspensivos... Pero este cambio non pode satisfacer en por si a necesidade dos soberanistas, á fin e ao cabo o amplo concepto de clima abarca moitos climas concretos e cada un necesita o seu propio proceso constituínte.
E nós, os que queremos e necesitamos a soberanía, os de esquerdas que queremos facer fronte aos múltiples climas que puxeron en perigo a todos os mundos do planeta, desde a competencia e a capacidade, temos que seguir impulsando o cambio, fortalecelo sen pulsalo, sen adaptalo para sempre aos destinos intermedios. Á fin e ao cabo, o noso é serio, extraordinario e puntual. Si, o futuro dos territorios vascos está por escribir; na folla de ruta do proceso escríbese a folla, e niso é fundamental a secuencia que se dá aos puntos...