Os partidarios do Tren de Alta Velocidade, sobre todo os gobernos de España, Madrid, Vitoria e Pamplona, pero tamén as empresas cementeiras e de enxeñaría que máis beneficios obteñan, recibiron nos últimos días unha labazada extraordinaria por parte de expertos independentes. En definitiva, na sede parlamentaria han explicado que o TAV –e en especial a “E vasca”– non debería empezar nunca a construírse, porque desde o punto de vista financeiro non é viable nin sostible, desde o punto de vista medioambiental e social.

Proponse ás institucións parar o proxecto e en caso de seguir adiante, reformar a liña de alta velocidade cunha liña de alta velocidade a medio camiño. O proxecto inicial pretende conectar o tres capitais da CAV e conectar Pamplona/Iruña cun corredor. O prezo dos billetes roldaría os 25 euros dunha capital a outra e os 75 euros dunha viaxe a Madrid. Ademais de ser elitista, non tería ningunha vantaxe con respecto ao autobús, que é moito máis barato e só necesita uns minutos máis para facer o mesmo traxecto. A súa conexión con Europa é un obxectivo fundamental, pero neste momento non ten ningunha data.

O TAV tiña un orzamento de 10.000 millóns de euros no País Vasco: 6.000 millóns da denominada “E vasca”, 3.150 millóns do corredor navarro e outros 1.000 millóns de tramos de Lapurdi. Estímase que aínda quedan por pór 4.000 millóns de euros nas arcas públicas de Euskadi. Así as cousas, por que cocer para levar a cabo un proxecto antisocial que prexudica ao medio ambiente e á economía? Só pode haber unha razón: o interese político de quen nunca quixeron debater o proxecto, pola súa imposición ante outros grupos sociais, populares e políticos, en especial os da esquerda abertzale, e ante a visión de ETA. Agora sería paralizar ese proxecto, dar a razón na práctica aos “extremistas”. E iso non o poden aceptar. Farano a calquera prezo, iso si, con diñeiro público, aínda que un destes expertos asegura que o “servizo de helicópteros” sería máis rendible que a “E vasca”. Iso é duro para os membros das institucións que están obstinados!