Como dis que se chama o tipo? “Vignelli”, respondeu a fonte de información da casa que vive con paixón o mundo do deseño. “Massimo Vignelli”, pronunciada con dúas frases e dúas palabras. É un gran nome, pero non coñecía nada do tema. Nacido en Italia o ano pasado, onde se proclamou a República de Eibar, Nova York levou ao deseñador á cima do oficio. Donostia Kultura e o estudo Husmee homenaxearon á Casa de Cultura Okendo de Gros cunha exposición que ofrece para gozar e pensar sen ter un gran coñecemento da disciplina.

O fío pono os traballos dos seguidores de Vignelli, de todo tipo, desde os resultados dos que se están formando, entre eles o cartel dun estudante da escola de deseño Kunsthal de Irun, na que non aparece o nome e apelido do autor, até deseñadores de renome, Javier Mariscal, autor intelectual da mascota Cobi dos Xogos Olímpicos de 1992. Eles conduciranche pola sala, acompañados dalgúns materiais e citas do panel central que divide en dous o lugar e o lugar, sen excesos, preparados eficazmente.

“Esa era a súa filosofía”, continúa informando a familia, “sexa o que fagas, que sexa comprensible”. E permanente. Ben construído. Semántica, sintáctica e pragmática. Estamos a aprender moito de golpe, segue, segue: explícanos que teorizó moito sobre a tarefa do deseño e, o que é máis importante, que o teorizó ben. Algúns dos resultados destes exercicios mentais están recollidos no folleto The Vignelli Canon, que se pode ler aquí para aqueles que saben inglés.

O achegamento serve polo menos para eliminar algúns prexuízos. Si cres que este ámbito da creación ten que ver coa moda e os caprichos periódicos do mercado, escoita a frase de Vignelli: “Rexeitamos a cultura da obsolescencia, a cultura dos residuos, o culto ao que ten pouca duración. Repugnamos a demanda de solucións temporais, gastar enerxía e capital en beneficio da innovación”. Pode o deseño perdurar para sempre? Á exposición queda un mes. Un día antes de pechar as portas, o 17 de abril, unha conferencia de Beatriz Cifuentes e Yoshiki Waterhouse porá fin á fame dos curiosos pola massificación do deseño.