A precariedade laboral e a desigualdade salarial, que xurdiu do capitalismo e acentuouse coa crise dos últimos anos, afecto a mulleres e homes. Pero, tal e como constantemente afirman os datos, as mulleres son as que máis sofren. Teñen rostro de muller.

No caso da precariedade laboral no País Vasco esta situación sitúase no 22,3%, 8 puntos por encima da media da Unión Europea; pero a precariedade laboral feminina sitúase no 25,9%, 11,2 puntos por encima. Doutra banda, o 93,5% dos contratos son temporais, sobre todo entre os que teñen un día de traballo partido. No caso de Ipar Euskal Herria, a precariedade laboral entre as mulleres sitúase no 80%. En canto ao salario, a desigualdade entre homes e mulleres tamén é moi grave. No conxunto do País Vasco, segundo os institutos de estadística INE e INSEE, as mulleres perciben un 27% menos que os homes. A última enquisa estadística dispoñible é a de 2012, na que as mulleres cobraban de media 21.192 euros, fronte aos 28.880 euros dos homes.

Esta situación inxusta esixe accións políticas decisivas para lograr un cambio fundamental que sitúe a dignidade e a igualdade no centro das decisións administrativas e empresariais. Sen dúbida, en moitos casos o home cre que está por encima, pero ademais o sistema capitalista tamén xera precariedade e desigualdade. Lévao no sangue. Mentres o home non abandone esa falsa crenza e non desmontamos o actual sistema e creamos un alternativo, a precariedade e a desigualdade seguirán aí; outros sistemas son similares (socialista, comunista, árabe...). Quen se definen anticapitalistas e de esquerda (políticos, sindicalistas, membros de movementos sociais...) deberían loitar por construír un modelo social e económico baseado na igualdade real entre homes e mulleres.