106.000 clientes –estafadores e fugitivos fiscais– de 203 países do banco HSBC foron filtrados polos medios de comunicación, que tiñan nas súas contas 200.000 millóns de dólares. 9.187 son clientes do Estado francés, 2.694 do Estado español e 169 son vascos. Todo isto coñeceuse grazas ao traballo de Hervé Falciani, informático e antigo empregado da banca suíza. Co risco da súa persoa, fíxose cos datos máis secretos que se gardaban no banco. Moitos empresarios, banqueiros, narcotraficantes, políticos, actores e deportistas teñen as súas fortunas. Pois ben, o informático di que 106.000 estafadores non son máis que a punta do iceberg.

En Euskal Herria tamén estaría ben saber cales son esas persoas poderosas e ricas, nomes de empresarios, banqueiros, notarios, médicos, etc. que se saltan as nosas arcas públicas. Mentres estes defraudan, os traballadores teñen que facer fronte aos impostos diarios coa súa escasa nómina. Os responsables da Deputación Foral de Bizkaia xa dixeron que aquí tamén hai fraude, sen ter que ir a Suíza. E que teñen as súas listas. Eses deberían facerse públicos, porque o estafador é delincuente, que atenta contra a saúde pública, o sistema educativo e os servizos sociais, que prexudica aos desempregados, aos pensionistas e aos pobres. É unha persoa que actúa contra toda a sociedade.

Si as deputacións non fan públicas estas listas, non haberá unha Falciani vasca que as obteña e fíltreas? A normativa actual di que iso sería un delito, pero para os cidadáns –e eles teñen a soberanía– sería un traballo exemplar e solidario, e en ningún caso un delito. Debería ser un delito ocultar esas listas.