No anterior dicía que o bosque é un caos xeneroso para crear e acumular comida. E neste caos dominan os máis hábiles depredadores. Os corbarios da familia do corvo non son depredadores, pero non quedan atrás... Belabeltza, corvo, corvo, corvo, mica, esquinoso... Este último é o máis relacionado co bosque. Explora as árbores do linde do bosque e come os seus froitos do mellor ao mellor: cereixas, peras, ciruelas, etc. Con todo, os seus berros e os seus tumultos son fermosos. E que dicir do salvaxe voo no que se ve o plumaje azul!

O esquinoso é un dos traballadores máis devastados do bosque. Ten unha ampla gama de forraxes, que come de todo: mouras, lagostas, morcegos, vermes, orugas, insectos, paxaros (carboeiros, morcegos...), ovos de niños... Coñecido no bosque como o ladrón de niños, ten fama de depredador: pode levar tres ovos nun Di-Dá dun niño de chineses. Tamén come grandes racións nas artilleiras que son mugantes co bosque.

Pero o seu traballo principal é outro: sementar o bosque. As avellanas, castañas, haxas, piñones, landras recólleos e dispérsaos de todo. O que máis lle gusta é a landra do carballo cantado (Quercus robur). Divírtese en elixir as landras que recibirá: calidade, tamaño, madurez, peso e, sobre todo, que non teña un hóspede, nin un verme que vaia comer antes que el. Si, almacénaos e recólleos en almacéns para comer no inverno. Ten unha especie de saco que pode levar tres ou catro landras baixo o pico. Esconderse no brión, entre as raíces, nos troncos ou baixo as follas secas. Ten unha memoria excelente, observa e memoriza con rigor as referencias que lle facilitan a procura. Si é necesario, coloca sinais que faciliten a súa procura, piedritas, etc. Comer e comer no inverno e primavera, mesmo despois da xestación... E unha chea de árbores espertan e emprenden o camiño de converterse en árbore. O esquinoso tense en conta cada vez máis para revitalizar o bosque.

A Gernika? Corbidos, esquinosos! Sentirán como en casa e pronto chegará a árbore e o carballal.