Aínda que no noso país temos unha gran tendencia a mitificar os anos 80, o 90 foi máis plural e produtivo. E entre os moitos estilos que alí se traballaron destaca, por exemplo, a evolución imaxinativa que se viviu dentro do hardcore. Proba diso foi o equipo Münsterland de Bermeo, aínda que non se lle pode destacar en ningún lugar. Unindo outro estilo e sensibilidade á contorna do hardcore, foi un referente nas palabras, as melodías e os cambios de ritmo, un grupo que non tiña nin nai nin pai coñecido e que culminou co seu disco O Colgado. Posteriormente, o seu cantante, José Ramón Riojana, participou nun breve período de tempo en Atom Rhumba no rock de zingirako, funky e blues. E a continuación creou o grupo Os Paniks, para poder espir o rocanrol e dar a luz o chatarrero.

Rioxa é un músico e axitador cheo de sorpresas e recentemente creou o grupo A Hora do Primate na zona de Bilbao, coa colaboración de Elfo Negro, Capsula, Os Paniks…. A Hora do Primat quere recuperar a esencia do rock e da música: a improvisación, a liberación de instintos, a diversión e a barbarie. E conségueno do todo.

No seu primeiro disco, Euskal Primate School, que foi publicado entre Back To The Mono, Politburo Fracaso Recording e DDT, Rioxa toca o teclado, e lembra a Münsterland tanto nas historias persoais, nihilistas, chistosas e fílmicas narradas na forma de cantar. E o grupo ten unha característica peculiar, precisamente, o encanto especial que conseguen os que dominan os instrumentos pero non queren tocar ben. É un cóctel salvaxe, groovie, cheo de distorsiones e de forza, tolo, que logra un equilibrio incontrolado. A pesar de que a base é a cervexa, son capaces de xuntar o funky e o punk-rock ao redor da mesa (Ingrid Bergman); Make Up e International Noise Conspiracy (The infeste) para facernos entender na mesma canción; no buraco da psicodelia caer con ganas (Ben común); no bulebule da cervexa;

Os amantes da tolemia, o rock, o ritmo, a turbulencia e até case desmayarse atoparán neste primate unha antiga salvación. Por suposto, os que lembran a ausencia de Zen Guerrilla, Make Up, International Noise Conspiracy, Norman, Coltrane, Alice Donut, Nomeansno e compañía, e os que están fartos da fortaleza do rock.