No ano que acabamos de comezar, desde este alicerce socio-económico gustaríanos que os desexos que temos cumprísense. O que deixamos atrás foi o ano da corrupción, da precariedade, do paro, da pobreza e da exclusión social. Todo iso débese ao actual sistema económico, no que o capitalismo, ao seu capricho, dirixiu a economía mundial e rexional, aínda que non sexa elixido pola cidadanía.

Gustaríanos un sistema económico alternativo, que asuma a economía social e solidaria, baseado en valores crave como a solidariedade, a dignidade humana, a xustiza social, a política medioambiental sostible, o comercio xusto, a transparencia e a democracia. Si conseguímolo, o salario mínimo, as pensións, as rendas de garantía de ingresos, os subsidios por desemprego, as axudas por dependencia e outras prestacións sociais deberían superar o limiar da pobreza. Este nivel rolda os 1.000 euros, pero o salario mínimo é de 648 euros, o paro é de 428 euros e a pensión de viuvez a miúdo non chega aos 700 euros.

Pero para iso é necesario un cambio radical nas políticas económicas, porque necesitamos un sistema que respecte, promova e defenda a soberanía económica dos vascos e o marco vasco das relacións laborais. Unha política económica que debería impulsar un consumo racional para que a economía creza, pero para iso é necesario que os salarios crezan tamén. Tamén hai que crear emprego digno. E loitar contra a fraude fiscal, eliminar paraísos fiscais e identificar aos defraudadores. Ao que máis ten, hai que pór máis impostos; que as empresas e multinacionais paguen os impostos correspondentes. E, por último, hai que reducir o gasto militar e monárquico, así como os despilfarros en infraestruturas como o TAV inútiles. Oxalá se vaian cumprindo estes obxectivos e desexos. Para iso, a achega de cada cidadán e cidadá será fundamental, así como a dos movementos sociais, sindicais e políticos.