Os envases e tapas de plástico utilizados na recollida de alimentos constitúen un grave problema medioambiental. Abundan os ríos e os mares, e en moitos peixes tamén podemos atopar este tipo de materiais. Os plásticos derivados do petróleo tardan entre 100 e 400 anos en degradarse por completo, e están dondequiera que se converteron nun compoñente esencial do noso estilo de vida.
Na procura da alternativa realízanse numerosos estudos, entre eles o dirixido polo enxeñeiro químico da UPV/EHU Itsaso Leceta. Leceta e o seu equipo probaron con material chamado kitosano. Como se viu, os alimentos que se cubriron con el, en concreto as zanahorias para a investigación, conservan as súas propiedades durante máis tempo. De feito, o kitosano protéxeos dos microbios. E é biodegradable porque está feito de pel de crustáceo.
Queda, con todo, moito camiño por percorrer. Nas probas de laboratorio obtivéronse bos resultados, pero Leceta lembrou que a produción masiva do kitosano é un obxectivo de momento remoto.
Asteburu honetan 'estetikoa' hitzaren inguruan pentsatzen aritu naiz, lagun batek esandako esaldi baten harira: “Lan hau estetikoa da”. Estetikoa hitzaren etimologia aztertu dut, badirudi jatorrian zentzumenen bidez hautematea zela bere esanahia, eta gerora... [+]
A vida rodéao todo, é finita e fráxil. Para vivir boas vidas, creo que o corpo sabe que facer, pero a mente, aínda que o saiba (cando está ben informado), a miúdo ve que cala o corpo intencionadamente. Neste silencio ábrese a cabeza ás relacións con outros xefes: o... [+]
A cultura consumista que vivimos, manda a todo usuario a un goce desmesurado. Como di Slavoj Zize, Goza do teu fetiche, converteuse no rudo mandato da hiper-modernidade. O goce actual leva a cabo a través dos dispositivos tecnolóxicos existentes para ocupar o lugar do... [+]