O G20 acaba de celebrar a súa reunión anual en Australia. En Brisbane reuníronse os países máis ricos do mundo e entre eles, o Estado francés, como creador; o de España, como invitado permanente. Nestas reunións reúnense os presidentes destes estados, os xefes dos bancos centrais e os ministros de economía e finanzas.

Nestas reunións fanse declaracións rechamantes, o que provoca que as bolsas experimenten notables altibaixos en beneficio dos especuladores, que teñen dispostos os diñeiros para obter beneficios. Ademais destas reseñables declaracións, en Brisbane, 800 medidas económicas (!) Foron propostas para impulsar a economía mundial e polas no camiño do crecemento. Creo que demasiadas medidas. Mellor menos e máis firme vontade.

Estas medidas suporán que a economía mundial creza un 2,1% até 2018 e estarán supervisadas polo Fondo Monetario Internacional e a Organización para a Cooperación e o Desenvolvemento Económicos (OCDE), que supervisarán este crecemento até 2018. Si non me equivoco, esta taxa de crecemento axustouse de forma reiterada, xa que o pasado mes de febreiro rebaixouse do 2 ao 1,8% e quedou claro que as previsións económicas perduran pouco nesta disciplina da denominada ciencia social.

Entre as medidas de mellora económica destacaría dúas: 1) loita contra a corrupción e 2) exacción dos impostos ás multinacionais no país onde desenvolven a súa actividade económica. As dúas non son nada grandes, pero si bastante utópicas.

Desgraciadamente, a corrupción está totalmente interiorizada entre nós e non digamos nada nos países en desenvolvemento. A iso hai que engadir a corrupción no tráfico de drogas, o tráfico de armas e a prostitución, porque os negocios máis completos están nesas actividades clandestinas, mentres os dirixentes políticos miran para outro lado. Nestes grandes negocios as entidades financeiras tamén teñen un protagonismo especial no branqueo de diñeiro.

Doutra banda, a imposición ás multinacionais de impostos nos países nos que desenvolven a súa actividade económica non vai ser nada fácil a curto prazo. Temos presente o que fixo o actual xefe da UE, o señor Jean-Claude Juncker, para que as multinacionais pagasen menos impostos. É dicir, ofreceu ás multinacionais que operaban no seo da UE o paraíso fiscal de Luxemburgo cando era presidente do Goberno dese país. Suíza decidiu este fin de semana continuar sendo un paraíso fiscal para os estranxeiros ricos, segundo informou Europa Press.

As multinacionais que operan no Estado español tributan en Irlanda pola baixada dos impostos sobre os beneficios. Iso si, eses empresarios vannos a dicir despois que hai que facer para crear novos postos de traballo, mentres eles están a recortar continuamente. Con todo, será unha obra xigantesca si quérese pór ás multinacionais ao servizo dos intereses da sociedade.

Para iso, crearase unha Zona Xeral de Infraestruturas. A través desta entidade pretender mellorar o comercio, sobre todo, aumentar os intercambios. Con todo, xa sabemos que modelo de intercambio quérennos impor EEUU e a UE con motivo do Acordo sobre Investimento e Comercio sobre o Atlántico, ou o seu xemelgo polo Pacífico. E é que a competencia vai facer que as proteccións sanitarias, medioambientais e sociais decaian e que o estado de benestar que alcanzamos durante décadas deteriórese máis.

Teremos que estar atentos para dar a resposta correspondente.