Non o tentarei. Esquivando. O tema. AO TEMA O Ebento. O monstro. E, por tanto, máis aló de aceptar a miña condición de péndulo e de non eludir a cuestión, traerei ao centro a época na que esa cultura vasca convértese nun centro. O eixo dos informativos, tamén en castelán, a campaña de retwitteado de \aranagoiri masiva e ás veces terrorífica (visto o que a xente lanza), merece a pena dun deles (#na liña do que fixo nos kilolitros)... Por suposto, refírome á Feira de Durango.

Ía percorrer outros territorios, pero para porme diante do computador, ou para dedicar parte das longas horas que pasaba ante o computador á súa escritura, outro xa dixera o que quería dicir, e, o que é máis grave, valeuse das mesmas referencias que eu quería utilizar, o que finalmente acabou por publicar, e con iso si que se acabou: que son eu sen mencionar? Entón, como un milagre, recibín aquel email: Xusto no atrio da feira había que publicar a miña Zirta.

Tiña que recorrer a un pretexto temático. De todos os xeitos, necesitaba algunha razón para xustificar unha elección tan inoriginal, porque había outras formas de xestionar a ocasión, por exemplo, non facer caso, ou, pola contra, falar de prazas máis descoñecidas, como a Feira do Libro de Arte de Bilbao BALA (libros, fanzines, talleres e concertos do 11 ao 14 de decembro) ou Emakume Abertzaleon. Encontro Feminista (Ondarroa, 13 de decembro, conferencias e reflexións). Finalmente, como o tema era bastante estándar en si mesmo, decidín, en lugar de envorcar o aspecto formal, aproveitar esa cuestión da inseparabilidad do contido e das formas e expor o artigo de forma tan tradicional e predicible, é dicir, dar razóns para non faltar á cita, a partir dunha pregunta tan típica como esta: por que demos tería que ir un escritor a Durango sendo unha rapariga?

Pois, de principio a fin, porque vai ter a oportunidade de coñecer de verdade á xente da literatura. E non por ese tópico ao que sempre se alude, o de asinar/vender libros na caseta pola ocasión de charlar con eles cara a cara, senón porque Durango é unha das poucas ocasións nas que a maioría dos literatos en eúscaro son tratados coma se fosen verdadeiramente importantes, polo demais cando acoden á panadaría ou ao médico, ou cando teñen que mostrar o seu documento de identidade aos obreiros das oficinas oficiais, porque nunca acoden con xuramentos ou con xuramentos.

Si, a Azoka será unha gran oportunidade para a recentemente nada nas letras das mozas, polo si ou polo non estaba despistada e cría o contrario, para demostrar que a elite dos literatos tamén está composta basicamente de homes e de homes. Unha gran oportunidade para recoller algúns trapos vellos e logo chantajear con eles a alguén, ou, en unión de cómplices que xa existen, denunciar ao catro ventos as convencións literarias vascas, a hipocrisía e o machismo maquillado. Para mandarlle ao diaño.