En Navarra non se adiantaron as eleccións, pero os resultados do navarrómetro da semana pasada para o próximo Parlamento foral (Podemos 18 escanos, EH Bildu 11, UPN 8, PSN 5, Geroa Bai 4, I-E 2, pp 1 e UPyD 1) alteraron aos poucos o panorama político-mediático. A lectura principal da maioría dos ángulos foi que non son cribles, pero mostran unha tendencia moi clara ao cambio para as eleccións. Como as enquisas van chegar a aburrirse no próximos seis meses, estas tendencias irán concretándose aos poucos.
E como ao día seguinte das eleccións, despois dos resultados chega o momento de posibles acordos. No extremo da enquisa, asegurou que UPN vai gañar as eleccións e os partidos non a teñen. Con quen non se chegaría a un acordo, pero non fai falta dicilo.
Todas as miradas puxéronse en Podemos e o seu portavoz, Joan Bosch, deu a súa opinión, el pactaría con Geroa Bai e Esquerda-Ezkerra, pero recoñeceu que tamén haberá quen queira facelo con Bildu. E os que non queiran ver a Bildu de lonxe tamén estarán no lado da indignación. Adolfo Araiz, de EH Bildu, mostrouse convencido de que están dispostos a reunirse con Podemos. Desa alianza, EH Bildu ten moito que gañar, pero tamén Podemos, polo menos de face á cidadanía e aos seus programas e ideas. Novamente, será a súa Asemblea Xeral a que decida si é posible ou non. E neste momento a resposta a Bildu en España é que non. Desde o cambio, o goberno do catro partidos que o demandan sería o máis lóxico e eficaz: Podemos, EH Bildu, Geroa Bai e I-E. Mal? Si, pero unida á vontade dos votantes que se reuniron unha e outra vez na rúa nos últimos catro anos, non debería ser tan difícil.
Como estrela desaparecida, o navarrómetro apagarase aos poucos, pero os seus raios de luz alargaranse até finais de maio de 2015, iluminando, entre outras cousas, a vía crucis de seis meses do candidato de UPN. E quen será?O conselleiro José Javier Esparza, o director do Hospital de Tudela Juan Ramón Rábade ou a senadora Amelia Salanueva? O Consello Político de UPN reunirase o próximo día 29 co pleno de investidura. Coa dimisión de Barcina –pequena manipulación de perdón– e o navarrómetro, a dereita navarra ha comezado a tocar a trompeta de voto. Apertarán máis do que imaxinan, pero todo indica que esta vez se perderán.
Ler a Josep Fontana é sempre un pracer, unha lección tras outra. Na entrevista, o xornalista preguntoulle si quere unha Cataluña independente, ao historiador que manexa rigor e prudencia: “Claro que si. Pero doume conta das dificultades. Por moitas razóns, non creo que sexa un obxectivo a curto prazo. Si hai que gañar pola forza, Cataluña non ten exército. E vexo difícil gañar doutra maneira, negociando, porque uns e outros non están dispostos a ceder e o contexto internacional tampouco é favorable. Sei que non vivirei para velo”.
Fontana traballa como bombeiro no incendio de Cataluña, que non se acouga despois da A9. E que vai facer Mais finalmente? Conseguirá levar a ERC á lista electoral unitaria? O partido de Oriol junqueras negouse a semana pasada, pero está claro que aínda non se pecharon as portas, e menos aínda despois de que o 9N a imaxe de Mais disparouse como espuma. E menos aínda cando o soberanismo cualificou a querela contra Mais como un ataque ao pobo catalán. Do mesmo xeito que nas semanas anteriores á A9, a proposta de Mais decidirase no último momento. E de ERC. Cada vez está máis claro, con todo, que as eleccións se celebrarán antes de que termine o mes de marzo. Iso ninguén o pon en dúbida. Segundo a enquisa difundida o pasado fin de semana polO Estudo dicoco, estímase que obterían entre 58 e 60 asentos máis que conxuntamente, entre 63 e 67 escanos.
Mais mostrouse a favor da independencia para a próxima lexislatura, a condición de que se teñan en conta as palabras da cronista política dA Vangarda, Isabel García Pagán. Na súa opinión, se estas dúas forzas suman a maioría absoluta no Parlament, ben de forma conxunta ou por separado, Mais tería dous obxectivos para a próxima lexislatura: ou acordar unha consulta real con España para decidir o futuro de Cataluña, ou negociar a independencia co Goberno español.