Uns 3.000 inmigrantes perderon a vida desde principios de ano tentando cruzar o Mediterráneo, segundo un informe da Organización Internacional das Migracións (OIM). Os expertos calculan que, por cada cadáver que se recupera do mar, hai outros dous que non se atopan en ningún momento. É dicir, uns 3.000 mortos e 6.000 desaparecidos. O mesmo informe sinala que desde o ano 2000 morreron máis de 22.000 persoas tratando de chegar a Europa e que desde 1998 houbo máis de 6.000 mortos na fronteira entre México e EE. Procedencia dos falecidos: O 30% procedía de África subsahariana, o 23% de Oriente Medio e do norte de África e o 25% de África. Siria e Eritrea foron os principais países de orixe. Cada día hai máis intentos de chegar a Europa; a semana pasada, uns 200 inmigrantes africanos tentaron cruzar o valo de Melilla, que xa ten fronteira.

Miles de mortos e desaparecidos querían chegar a Europa, porque era o “paraíso” máis próximo para sobrevivir, mesmo para escapar da miseria, e da fame, das enfermidades, da represión política… Nese intento, escavaron a súa tumba no fondo do Mediterráneo. Son os nosos mortos porque temos responsabilidade. Son os mortos do sistema capitalista, porque se aproveita da materia prima como voitre e esquece aos habitantes desas terras; e si transpórtanse á metrópoli, ponos ao servizo dunha minoría. Son os mortos das nosas institucións, dos axentes políticos e sociais que abandonaron o “terceiro mundo” e dos que reducen o orzamento de cooperación económica e desenvolvemento. Tamén son os mortos da sociedade individualista, egoísta, insolidaria, adicta ao consumo; salvo excepcións, pechamos os ollos para non ver esta realidade.

É necesario un cambio radical nas institucións, gobernos e axentes políticos e sociais, tamén na sociedade, para que o Mediterráneo e outros lugares do mundo non se convertan en tumbas humanas xigantes.