O que ouvín sorprendeume moito. De feito, os momentos máis críticos da capa de ozono prodúcense na segunda quincena de setembro. Doutra banda, ter bos datos durante un ano deixa sen valor a serie de datos que se miden en 30 anos?Os datos de setembro, feitos públicos

até agora pola NASA, non confirman a principios de setembro os datos de varias canles de televisión, que apuntan a que os datos de setembro son peores que a media dos últimos 30 anos.A

crise do ozono púxose de manifesto na década dos 80 do século pasado, cando varios investigadores detectaron na Antártida, ao pasar do inverno á primavera, que a capa de ozono descendía considerablemente. Nos anos seguintes confirmouse que os principais responsables da baixada eran os clorofluorocarbonados (CFC) emitidos polo ser humano. Afortunadamente prohibíronse rapidamente os CFCs de centos de anos de duración, pero a verdade é que existían previsións moi catastróficas para os próximos anos. Na primeira década deste século, os datos que se mediron na Antártida ano a ano tamén foron malos. Os dos últimos cinco anos, a verdade, non foron tan malos, pero tampouco bos.Os datos

de finais de agosto e principios de setembro manéxanse nos informativos para indicar que a perda de ozono é cousa do pasado, pero haberá que pasar moitos anos desde o punto de vista científico para comprobalo. Quen ten interese e présa por esquecerse do ozono ou por facer ver que nos últimos dez anos as temperaturas da Terra non subiron? Algúns parece que necesitan un camiño libre para facer calquera cousa en nome do desenvolvemento económico, xustificando que os problemas que creamos até agora son minúsculos.