Aborto de Tasmania en cinco libras
Oceanía, 1642. O navegante holandés Abel Tasman Jansen descubriu unha illa a uns 240 quilómetros da costa australiana, no nordés do país. Os seus habitantes eran homes e mulleres de pel escura e cabelo rizado, pequenos e delgados (os homes medían de media 1,60 m e as mulleres 1,48 m). A caza e a recolección éranlles medios de subsistencia. Nun principio a illa foi coñecida como a Terra de Van Diemen, en honra a Anthony Van Diemen, gobernador xeral da entón Compañía Holandesa das Indias Orientais. Pero a partir de 1855 puxéronlle o nome do descubridor: Tasmania.
Despois dos holandeses, chegaron á illa franceses e británicos, e os nativos empezaron a esclavizarse. En 1803, os británicos estableceron unha colonia penal na que, ademais dos condenados, comezaron a chegar colonos que non tiñan escrúpulos para obter terras. Os colonos non respectaban as zonas de caza dos aborígenes e enseguida desencadeáronse os enfrontamentos entre os recentemente chegados que contaban co apoio do exército británico e os tasmanianos que apenas tiñan nada que defenderse. Os asasinatos, violacións, secuestros e outros abusos cometidos polos europeos non tiñan penas. E, con todo, os tasmanianos tentaron defenderse a pesar de que as pedras e as lanzas non podían oporse ás armas de fogo.
En 1826, o Colonial Times and Tasmanian Advertiser utilizou a autodefensa como escusa para xustificar a postura dos colonos: “Non estamos aquí para facer un traballo filantrópico. A autodefensa é a primeira lei da natureza. Si o Goberno non expulsa aos aldeáns, cazarémolos coma se fosen bestas salvaxes”.
O Goberno británico decidiu trasladar aos tasmanianos a outra illa, pero finalmente decidiu que a suxestión da revista levaría a unha solución máis rápida. Así, en 1828 autorizouse a caza dos aborígenes. Permitilo e estimulalo, xa que cada unha das pezas cobraba un soldo: os adultos pagábanse a cinco libras, os nenos a dous libras. En 1803 vivían preto de 5.000 aborígenes na illa; en 1830 quedaban uns 200.
En 1860 morreu o último home tasmánico. George Stokell, membro da Royal Society of Tasmania, ordenou desollar o cadáver para, a modo de recordo, facer unha funda coa pel. A última muller tasmana, Truganini, faleceu en 1876. O xenocidio consumouse.
Copenhague, 18 de decembro de 1974 Ás doce do mediodía chegou un ferry ao porto, desde onde desembarcou un grupo duns 100 Santa Claus. Traían consigo un ganso xigantesco. A idea era facer unha especie de “Ganso de Troia” e, ao chegar á cidade, sacar por dentro os... [+]
Tennessee (Estados Unidos), 1820. Nace o escravo Nathan Green, coñecido como Uncle Nearest ou Tío Nearest. Non sabemos exactamente en que data naceu e, en xeral, temos moi poucos datos sobre el até 1863, data na que conseguiu a emancipación. Sabemos que a finais da década... [+]
A organización Centre Tricontinental describiu a resistencia histórica dos congoleses no dossier The Congolese Fight for Their Own Wealth (o pobo congoleño loita pola súa riqueza) (xullo de 2024, núm. 77). Durante o colonialismo, o pánico entre os campesiños por parte do... [+]
Nova York, 1960. Nunha reunión da ONU durmiuse o ministro de Exteriores de Nixeria e embaixador da ONU, Jaja Wachucu. Nixeria acababa de lograr a independencia o 1 de outubro. Por tanto, Wachuku convertíase no primeiro representante da ONU en Nixeria e acababa de asumir o... [+]
A día de hoxe, fai 50 anos, o movemento obreiro de Euskal Herria escribiu un capítulo moi importante da súa historia. En Hegoalde, uns 200.000 traballadores realizaron unha folga xeral en protesta contra o réxime franquista, que durou dous meses. Esta mobilización deixou... [+]
Investigadores da Universidade Johns Hopkins descubriron varios cilindros con inscricións no actual xacemento de Siria, o Tell Umm-o Marra. Os expertos cren que os signos escritos nestas pezas de barro poden ser alfabéticos.
No século XV a. Os cilindros datáronse en 2400 e... [+]
Pamplona, 1939. No principio do ano, a praza de touros da cidade foi utilizada como campo de concentración polos franquistas. Tivo oficialmente capacidade para 3.000 prisioneiros de guerra, nun momento no que non había fronte en Navarra, polo que os encerrados alí deben ser... [+]
