Aborto de Tasmania en cinco libras
Oceanía, 1642. O navegante holandés Abel Tasman Jansen descubriu unha illa a uns 240 quilómetros da costa australiana, no nordés do país. Os seus habitantes eran homes e mulleres de pel escura e cabelo rizado, pequenos e delgados (os homes medían de media 1,60 m e as mulleres 1,48 m). A caza e a recolección éranlles medios de subsistencia. Nun principio a illa foi coñecida como a Terra de Van Diemen, en honra a Anthony Van Diemen, gobernador xeral da entón Compañía Holandesa das Indias Orientais. Pero a partir de 1855 puxéronlle o nome do descubridor: Tasmania.
Despois dos holandeses, chegaron á illa franceses e británicos, e os nativos empezaron a esclavizarse. En 1803, os británicos estableceron unha colonia penal na que, ademais dos condenados, comezaron a chegar colonos que non tiñan escrúpulos para obter terras. Os colonos non respectaban as zonas de caza dos aborígenes e enseguida desencadeáronse os enfrontamentos entre os recentemente chegados que contaban co apoio do exército británico e os tasmanianos que apenas tiñan nada que defenderse. Os asasinatos, violacións, secuestros e outros abusos cometidos polos europeos non tiñan penas. E, con todo, os tasmanianos tentaron defenderse a pesar de que as pedras e as lanzas non podían oporse ás armas de fogo.
En 1826, o Colonial Times and Tasmanian Advertiser utilizou a autodefensa como escusa para xustificar a postura dos colonos: “Non estamos aquí para facer un traballo filantrópico. A autodefensa é a primeira lei da natureza. Si o Goberno non expulsa aos aldeáns, cazarémolos coma se fosen bestas salvaxes”.
O Goberno británico decidiu trasladar aos tasmanianos a outra illa, pero finalmente decidiu que a suxestión da revista levaría a unha solución máis rápida. Así, en 1828 autorizouse a caza dos aborígenes. Permitilo e estimulalo, xa que cada unha das pezas cobraba un soldo: os adultos pagábanse a cinco libras, os nenos a dous libras. En 1803 vivían preto de 5.000 aborígenes na illa; en 1830 quedaban uns 200.
En 1860 morreu o último home tasmánico. George Stokell, membro da Royal Society of Tasmania, ordenou desollar o cadáver para, a modo de recordo, facer unha funda coa pel. A última muller tasmana, Truganini, faleceu en 1876. O xenocidio consumouse.
Acabo de ver unha serie doutro triste detective. Todas as tramas sucédense nunha remota illa escocesa. Xa sabedes como funcionan estas ficcións: moitos mortos, xente corrente pero non tanto, e unha paisaxe verde escuro. Nesta ocasión lembroume unha viaxe que fixen aos Países... [+]
Xapón, século VIII. En plena Era Nara empezouse a utilizar o termo furoshiki, pero até Aro (séculos XVII e XIX). Séculos XV) non se difundiu. Furoshiki é a arte de reunir obxectos nas teas, pero o seu etimología deixa claro a súa orixe: furo significa baño e shiki,... [+]
Atopáronse restos de Yersinia pestis nunha momia exipcia de fai 3.300 anos, a peste de Justiniano no século VIN e a bacteria que provocou a Peste Negra no século XIV.
Aínda que até agora os expertos pensaban que naquela época a peste só estendeuse por Eurasia, este... [+]
Groenlandia, X. mendearen amaiera. Lehen esploratzaile eta kolono eskandinaviarrak uhartera iritsi ziren. Baina XV. menderako kokaleku horiek abandonatuta zituzten eta jatorrizko inuitak geratu ziren. Baina 1721an, Hans Egede misiolariak espedizio bat antolatu zuen eta kolonoak... [+]
Burgosko Gamonalen 2014ko urtarrilean gertaturikoa M15 mugimenduak eta antzekoek hauspotutako protesta soil batzuk izan zirela uste duena, oso erratuta dabil. Auzoaren memorian arakatzea besterik ez dago konturatzeko zer nolako eragina izan zuten iraganeko galera sentimenduak,... [+]
Tafallan, nekazal giroko etxe batean sortu zen 1951. urtean. “Neolitikoan bezala bizi ginen, animaliez eta soroez inguratuta”. Nerabe zelarik, 'Luzuriaga’ lantegian hasi zen lanean. Bertan, hogei urtez aritu zen. Lantegian ekintzaile sindikala izan zen;... [+]
