Xorro e Pitti protagonizan este libro. “Xorro non é nin gato nin oso, nin can, nin pato, nin cordeiro. “Así comeza o autor o libro, pero antes na portada o título indícanos a que se refire a obra e na imaxe da superficie aparece un rato (Pitti), varios utensilios de cociña e animais indeterminados. A cor na cociña é o título, e cada letra da palabra “cores” aparece cunha cor diferente. A letra “i” do nome do autor está feita de pemento vermello, xogando coa presenza de alimentos de cociña.

Ao principio do libro, despois de explicar o que non é Xorro, temos: “E, acompañado de cousas de cociña, ensinaralle a Pitti as cores”; e, precisamente, ese é un dos obxectivos deste libro, xogar coas cores, ensinar as cores. Potas laranxas, xerra vermella, tenedor verde… aparecen utensilios de diferentes cores e tamaños; pero Xorro, ademais dos utensilios de cociña, di a Pitti: “Antes de aprender ben na cociña, hai que aprender onde comer” e así “A colleita é preciosa, chea de cores cálidas: vermellos doces, laranxas brillantes, rosas lisas e amarelo brillante”. Mentres o texto aparece na páxina da esquerda, á dereita temos unha cesta, feita en branco e negro, e nos seus interior alimentos desas cores vivas. Xorro e Pitti tamén aparecen na imaxe, o primeiro cunha paella na que hai varios alimentos.

O libro non ten argumentos, é máis un xogo que un conto ou un relato. Un libro para falar de cores, unha pequena historia entre dous amigos que suxire máis que relatar sucesos, poucos e raros. Nese sentido, este libro de Angélica López da Manzanara ten moito de divertido que de literatura; é un libro infantil curioso e xenial; en eúscaro temos poucos destes temas, e pode ser axeitado para intercalar cos nenos pequenos xunto cos relatos, cos contos. De feito, a personalidade de Xorro, as relacións entre dous amigos, os finais… ofrecen grandes posibilidades para inventar historias sobre eles, para xogar cos nenos, para abrir as portas á imaxinación. A maior achega deste libro sería ter unha historia sen pechar, un libro para ver, reler, rejugar unha e outra vez.

O longo “Ixxxxxxoooooo” que aparece ao final do libro non só indícanos que estamos no final do libro, senón que tamén é unha invitación a durmir, como Xorro e Pitti para pechar os ollos e despedirnos até o día seguinte, durmir ben… ixxxxxxooooo.