Aos que nos gustan os aforismos déronnos un bo xantar estes meses. Antes do verán chegounos ás mans a colección de Karlos Linazasoro Ezer ez balerdi (Elkar, 2013). O autor sumou mil aforismos para a ocasión, elaborados entre 2009 e 2013. O editor destacou o seis últimos, na parte traseira do libro. Por exemplo, “Estou a morrerme de medo: tiven unha idea propia”, ou “Ao principio era a Palabra. Logo, os curas encheron o mundo de dicionarios”. Eu, en cambio, prefiro as primeiras. Así di o primeiro: “Ás veces, para escribir un aforismo hai que romper unha novela”.

Estes días, Joseba Berriotxoa fíxonos chegar un tiroteo á Guerra. Os aforismos serbios contra a guerra son os que se recollen no libro, traducidos por Hasier Agirre. Moitos deles, eu considereinos como verdadeiros bombardeos –perdón pola súa pouca imaxinación para a definición–: “Serbia está chea de sepulcros. Somos o único pobo á medida do ser humano!”, “O pobo ten unha coartada perfecta. Nunca estivo coas autoridades”, “A cadea do crime dividiuse en dous. Unha metade está no cárcere, a outra no parlamento”. "Non me quitedes a desesperación! Todo o que teño é”, “É certo que algúns heroes cometeron crimes de guerra, pero sempre na calor da loita”.

O libro deixoume unha espinita: si hai frases que pasaron nun eúscaro un pouco torpe, ou que non chegaron a redondearse do todo. Quizá os traxes da tradución. Polo demais, é unha colección excelente.