Arrate Mardaras (Abadiño 1960) estreouse cunha serie de narracións ou exercicios literarios chamados Pendrive.

Supoñamos que un editor atopase unha marquesiña sobre a mesa da oficina e non sabe nin de onde nin como chegou. Aproveitando as pezas dos diferentes proxectos que podería ter o hipotético dono, o editor narrador completará a súa edición persoal co material que alberga. O resultado é unha montaxe realizada en forma de copia/pegado de hipótese sobre un pendrive perdido, fragmentos sobre unha muller chamada Sinda e algunhas narracións soltas acompañadas de notas lingüísticas, aínda que non sempre. Ou, polo menos, tiven esa impresión.

Para confesar a verdade, este libro fíxome sentirme incómodo nalgúns momentos. Mentres lía, dubidei de que non fose pola miña debilidade, pola falta de cohesión da estrutura interna, ou pola complexidade do propio libro, que tiven que ler máis dunha vez varias pasaxes, porque tiña a sensación de esquecer algo no camiño. Busquei constantemente a unión entre partes, quixen atopar o favor que se fan a unha á outra, para que o collage teña sentido, pero, pola miña desgraza, non tiven éxito.

Por último, deducín que buscaba algo que non existía e fixeime no título: Pendrive. Non é un instrumento para gardar e manter arquivos, pezas, pezas sen cohesión? Non ten isto nada que ver co libro? Non son ambos os depósitos para a memoria das palabras?

Nese sentido, pareceume orixinal esta proposta innovadora de considerar a Literatura, pero a maneira de tratala paréceme un dos puntos débiles do libro. O feito de que o contido dun instrumento desa especie háxase empapelado dalgunha maneira, creo que é o que esnaquizou a idea xenial. É máis, eu diría que está fóra dos intereses do público.

Á parte dos gustos e os niveis de lectura, ao ser humano gústalle escoitar e ler historias. E neste pendrive de papel atopamos seis narracións que non teñen relación con outros textos. Son historias de amor que sucederon en épocas e contextos moi diferentes da historia, onde, si non me equivoco, a maioría teñen un escenario de guerra. Si limitouse a estas narracións, podería ter outro resultado, pero falamos do caso hipotético. No presente, Pendrive, de Arrate Mardaras, é o primeiro exercicio literario.