Violín do can
Si cando eramos nenos viamos a un can rascándose coa pata para acougar o picor ou para mandar ás pulgas a tomar o vento, diciamos que estaba “a tocar a guitarra”. Os cans, non sei, pero algún can tocará o violín. Quero dicir que será algún can violinista.
Para tocar, hai que bailar o aro sobre as cordas do violín. A danza é a que trae a música, ou o son. Aínda que a varilla do aro fabricábase antigamente en madeira de pernanbo (Caesalpinia echinata), hoxe en día a maioría son de vidro ou fibra de carbono. Esta varilla tensa un fío especial. Este fío componse de porcas de cola de cabalo. O do cabalo, pelado ou castrado, pero sempre o do cabalo. A cola da egua móllase con ouriños e a porca é máis débil. Segundo o lutier, o fío do aro terá unha lonxitude de 150 a 200 porcas. Tamén se fían as crines doutros instrumentos que non sexan o violín. Entre os fíos instrumentistas, dise que as porcas brancas producen un son “máis suave” e as negras “máis duro”. Aparentemente, os negros utilízanse sobre todo nos contrabaixos. Os de madeira barata utilizan fíos sintéticos, de nylon...
O fío do arco e o fío do violín, para gozar entre eles, para moldear a doce danza, para que o tremor da fricción –o tremor que todo o baile ten– sexa frutífero, necesitan colofón. Isto aumenta a fricción, o rozamiento, para facelo máis atado na danza. No peto do violinista sempre haberá colofón.
Que é a colofonia? Sobre todo de coníferas, sobre todo de piñeiros (Pinus sp.) pero tamén polos bordos (Larix sp.) e dos abetos (Abies sp. e Picea sp.) e procede da resina adquirida a partir da alforxa ou mesmo do corno de cabra (Pistacia terebinthus). Cando a resina é acuosa denomínase trementina. O colofón xérase a partir da súa destilación. Ademais diso, xéranse multitude de sustancias das resinas: xemelgos, uis, break...
O pasado febreiro. Adeus ao inverno e benvidos á policía municipal, ao céspede ou ao céspede. É bonito que che ennegrecas, pero para unha próxima vez deixarei ese camiño. Aínda quero tirar da madeira...
O outro día Berria traía a historia da desolada fachada de... [+]
Da madeira xorde máis que acha, entre outras expresións... Pero o proverbio di: "Acha pola madeira". Volta da muela: da semente á planta, semente á planta. Moitos deles foron Gotzon Garate. Preparada para o goce?
Que madeira, que acha. Que tronco, que acha! Semente. Era un... [+]
Madeiras duras, resistentes, que terán que soportar moita tensión e forza, botaranse nestas tebras, como dicía o outro día. Si por casualidade córtasche algunha árbore para conseguir unha madeira deste tipo, a lúa menguante de febreiro pecharase cun mes, e eses son os... [+]
O inverno adoita ser a época da madeira e a madeira. A maioría dos que se usan na nosa cultura córtanse no inverno. As madeiras resistentes, resistentes, resistentes á tensión e á forza, tiraranse nestas lúas. Os traballos de demolición de troncos que dean lugar a... [+]
As condicións meteorolóxicas han acabado; a auga, a auga e a auga. De que falar no ascensor ou na parada do autobús? Non hai novidades e hai que empezar a tirar doutra cousa para contar historias. A vantaxe de que se di que hai mal tempo, hai que pensar... O barro volveu ao... [+]
O carrozillo ou caracol (Rhamnus alaternus) non é abundante. É berozale e vive moi ben entre outras árbores e arbustos que comparten esta mesma afección, como o madroño (Arbutus unedo), o alcornoque (Quercus suber), o lauro (Laurus nobilis), a maternidade (Quercus... [+]
A última vez que estiven rodeado de ti. Jon Maia fíxose cargo da forza que ten o bosque e a árbore sobre nós, e da influencia que ten na nosa cultura para facer un deses grandes documentais; Gutik Zura chámase Gutik Zura e quen queira axudar cuns cantos centavos a... [+]
Do mesmo xeito que á árbore, é cultura pór a árbore encima e suxeitar as ramas. Gran coñecemento, cultura. Pola contra, rompendo as ramas e deformándolas, axudaría a unha planta que sería rapaz e daría á súa vez un novo futuro. Cultura: traballar. Axudar a crecer... [+]
Toco o violín. Son un arpista mellor que violinista, pero o violín é o meu medio de vida. Verán cálido, a calor dura moito. Pegámoslle. No verán teño a pagotxa, a corda de concertos. No verán, o Alfer, ademais do primeiro, se enorgullece, e algúns teñen que explicar... [+]
As árbores, árbores e arbustos se mejillan, podan e encollen. Ás veces lagartos e brotes, ás veces poliñas, lindos cornos, e mesmo ramas duras. Quiteillo e deixei a ferida de regreso.
Cortamos as plantas para darlle unha forma determinada: para ter sombra, para que o sete... [+]
O ambiente de sangue adoita ser cada inverno. Tesoiras, machos, porcos, motosierras... podas con fío! Os xuízos están dispostos a ditar sentenza. Demasiados xuíces indiscretos. Moitos cascos de cabeza quente. Desapiadados.
Non sabemos onde teñen o corazón as árbores que... [+]