Barack Obama, 13 de xuño de 2014: “Durante a última década, o exército americano ha feito grandes sacrificios para que os iraquís poidan construír o seu futuro”. É unha frase para cambiar a verdadeira historia e, en moitas ocasións e durante moito tempo, tamén eficaz. Estados Unidos non destruíu Iraq, primeiro coa guerra de principios dos 90 do século pasado e despois coa invasión de 2003. Non, Estados Unidos deu aos iraquís a oportunidade de construír o seu propio futuro e, ademais, fixo grandes sacrificios para iso.

Israel abre ao mundo a mesma lóxica: Desde que en 1947 a ONU aprobou o Estado de Israel, os árabes quérennos embarcar e nós defendémonos. Ese mesmo discurso serviulle para construír o seu Estado sobre a lóxica da guerra, para facer vivir á súa poboación árabe no apartheid e para converter a negación e a opresión palestina no pan cotián. Claro que é verdade que os Estados árabes de ao redor quixeron derrubar o Estado que Israel construíu con forza e guerra en Oriente Medio; pero tamén é certo que Israel hai tempo que gañou a súa posición de Estado, porque a ONU así o recoñece desde 1947 e pola súa propia forza militar.

Pór patas para arriba a lóxica do conflito é o dereito á defensa de Israel, sobre todo cando a exerce de forma totalmente desproporcionada e asasina. Nos primeiros anos do século XXI, a resistencia palestina era capaz de causar decenas de mortos ao ano a través de atentados suicidas en Israel; despois, grazas aos foguetes lanzados a Israel, logrou condicionar un pouco a súa vida, pero con poucos mortos (por exemplo, 11 mortos nos ataques entre 2005 e 2007, nos que Israel matou a 1.290 palestinos, incluídos 222 nenos). Israel ten un sistema de protección contra eses foguetes e grazas a iso neutraliza as agresións dos palestinos no que respecta ás vítimas.

Israel, só neste século XXI, matou a miles de palestinos. Entre setembro de 2000 e xullo de 2006 faleceron 4.142 persoas, das que 825 foron menores de idade. O ataque na Franxa de Gaza de 2008-2009 causou 1.424 palestinos e máis de 700 mortos na actual operación contra Gaza iniciada a principios de xullo. A maioría dos falecidos son civís, sobre todo polos bombardeos realizados por mar, terra e aire. Os feridos son miles, decenas de miles máis de casas afectadas e a maior parte da infraestrutura do territorio queda destruída. Para redondear a situación, no que respecta a Gaza, a partir de 2006 Israel leva a cabo un estrito bloqueo contra o territorio, convertendo o seu territorio nun enorme cárcere onde viven máis dun millón e medio de persoas.

Desde 1967 até a actualidade, Israel rexeitou de forma constante a orde da ONU que entón ocupara os territorios tras a Guerra dos Seis Días. Así, Israel ten na actualidade un 50% máis de territorio que o declarado pola ONU en 1947 e un 60% menos de territorio que os palestinos previran para eles. Desde a súa creación, expulsou a millóns de palestinos dos territorios nos que residían e non lles dá dereito a regresar. O Estado xudeu ten como capital a Xerusalén, cidade que foi recoñecida pola ONU como territorio palestino. E dispersou medio millón de xudeus israelís a través das colonias que alí se estableceron en Cisxordania. Como se arranxa todo isto?

A lexislación internacional suporía unha resposta lóxica, pero a ONU, presa de Estados Unidos, non ten nin forza nin vontade para levar a cabo ese tipo de accións. Na comunidade internacional, con todo, a actitude de Israel é cada vez máis rexeitada por parte dos Estados e a cidadanía, e as súas consecuencias son cada vez máis evidentes para Israel, como demostra o boicot internacional contra ela.

Hai dous ámbitos principais para castigar a actitude de Israel: A lexislación internacional ou o boicot a Israel. Desgraciadamente, hoxe en día só é eficaz a segunda. A perspectiva do tempo mostra que no caso de Sudáfrica o boicot internacional contra o apartheid foi decisivo. A indiferenza da orde internacional actual tamén deita ao boicot a Israel.

Facendo o papel de Obama, Benjamín Netanyahu diría que cos sacrificios que está a realizar o Exército israelí contra HAMAS, dáse aos palestinos a oportunidade de construír o futuro. Até cando vai resistir a mentira antes de que estale ante os narices?