A cotización da fobia rusa é cada vez máis alta. Occidente sempre soñou con controlar por completo a Rusia e as súas riquezas. Na década de 1990, mentres estivo debilitado, tratoulle como un inimigo secundario. Agora, tras fortalecer ao Estado ruso e demostrar a súa capacidade de reorganizar a súa economía, os Estados occidentais e os medios de comunicación ao seu servizo intensificaron a súa campaña de propaganda contra o oso europeo. leva a cabo unha estigmatización sistemática do país e dos seus cidadáns, ata que case se nega a condición humana do inimigo. Iso pode explicar o que estamos a ver nos últimos meses en Ucraína.

Nas guerras, a propaganda e as manipulacións non son algo novo, como non son versións diferentes dos feitos. A gasolina destes debates é unha falta de probas claras. Pero no século XXI a captación de imaxes é máis fácil que nunca grazas aos teléfonos móbiles. En Ucraína temos vídeos, declaracións e todo tipo de probas para achegarnos á verdade obxectiva de moitos feitos. Con todo, a falta de sensibilidade que mostraron os medios de comunicación, a ONG e os políticos, a xordeira e a cegueira ante todos os crimes que se cometeron contra os cidadáns do sur e do leste de Ucraína, está a resultar máis palpable que nunca. En moitos sectores políticos concretos é comprensible, defenden os intereses imperiais de Estados Unidos, noutros casos é máis preocupante estar mudo.

O problema é que, despois de haber estigmatizado tanto aos rusos e ao Estado ruso, condenar o golpe de estado en Ucraína, denunciar á masacre en casa dos sindicatos de Odesa, lamentar bombardeos e ataques contra civís ou mostrar interese pola situación de 110.000 refuxiados especificada pola ONU hai unhas semanas. Poden acusarche de defender a Rusia e a Putin e nun instante pasarás a formar parte da categoría de subhombre. Mentres tanto, Putin fixo pouco en defensa dos ucraínos do Sur e do Leste, precisamente o contrario do que fixeron os Estados Unidos. Desde o principio, o diálogo entre Vitoria Nuland (a alta administración de Obama para as relacións exteriores) e o embaixador estadounidense deixou clara a implicación do xerife mundial no golpe de estado. Despois, fixo chegar a Ucraína o seu consello e material militar, ao que acusou de desordes públicas. Había algunha dúbida, nalgunhas conversacións interpostas co ministro polaco de Relacións Exteriores, sobre o que está a facer EE. UU. en Ucraína e sobre como lle tocou a Polonia facer unha parte importante do traballo sucio como un vasallo a disposición de Estados Unidos.

Afortunadamente, si para o Goberno de Kiev chámanche “seguidor ruso” serás membro da categoría sub-humano, polo que a túa vida na axenda da comunidade internacional non vai custar nada. O primeiro ministro nomeou directamente aos rebeldes do leste de Ucraína: aos subhumanos que hai que limpar; falou de maneira similar aos rusos e tártaros de Crimea. Doutra banda, a ministra de Defensa prometeu "campos de filtración" para homes e mulleres do leste, un nome que parece novo para os campos de concentración. É preocupante si temos en conta que a extrema dereita e o nazismo están en Ucraína cargados de ataques: materializaron o golpe de estado, están no poder, son a vangarda militar e paramilitar e demostraron a súa forza para condicionar a axenda dos que non son partidos de extrema dereita. Temos centos de probas, pero este conflito en Ucraína demostrou que moita xente non cree o que ve, só quere ver o que cree.