O último disco en solitario de Jexuxmai Lopetegi (Zarautz, 1956) é, como se ve no título, tan incorfomista como o propio autor. Remontando o río.Do mesmo xeito que o salmón, o músico sente a gusto subindo o río contra a corrente, soñando que nese intento a sorpresa está aí arriba. “Na música, do mesmo xeito que na vida, aparece unha forza intrínseca para explorar o descoñecido e empúxache a facer procuras, aínda que non saibas ben o que buscas”.
Deuse a coñecer na década dos 80, cando era cantante do grupo Akelarre. Tras percorrer centos de prazas de Euskal Herria e gravar co grupo 5 discos, comezou a súa andaina en solitario en 1994. Desde entón, adoita publicar algún disco cada catro ou cinco anos. A sexta, gravouna o pasado verán nos estudos Nohizbehinka de Zarautz, coa axuda do músico e técnico Unai Moraza.
Das catorce cancións, oito foron escritas polo propio Jexuxmai e outro oito por el. En ocasións, o músico aproveita a ocasión para escribir unha historia digna. Neste último traballo, a súa terra natal, as súas raíces e a súa contorna tiveron unha gran presenza nos textos: o río, o mar, a choiva, o río, a ribeira, os pozos, a auga... e, en definitiva, a natureza mesma. Introduciu sen darse conta estes conceptos que sempre foron tan próximos e inconscientes.
Do mesmo xeito que en discos anteriores, as palabras teñen unha importancia especial. O artista ten claro que para crear unha canción decente é imprescindible escoller un texto axeitado. Para este último traballo tamén escolleu os poemas dalgúns dos escritores habituais dos seus discos. Cualificou de gran sorte e honra poder interpretar textos de Mitxel Murua, Pako Aristi, Jon Benito, Harkaitz Cano ou Joseba Sarrionaindia, un dos precursores da música en eúscaro, entre outros.
Neste último traballo, a cantante zarauztarra volveu a reunir a varios músicos da banda Behinka, que lles acompañaron e colaborado no proxecto. David Etura (batería), Satxa Soriazu (teclados), Aitor Arozena (baixo) e Xanet Arozena (guitarra) acompañáronlle nas gravacións. Tamén tivo ao seu lado a numerosos músicos colaboradores: Equipo: Bixente Martínez, Jorge Abadias, Julen Izarra, Amaiur Cajaraville, Alberto García, Sergio Villar.
Jexuxmai é un músico que non se conforma facilmente. Enriqueceuse no seu río particular renovando saltos e xogando con diferentes estilos. No anterior disco, por exemplo (Izar Uxo, Elkar 2009), o músico que vén de estilo rock arriscouse a saír da súa linguaxe habitual e neste novo traballo repetiu a súa experiencia co trío de jazz Satxa Soriazu, Kike Arzar e Juanma Urriza en cancións como Gogora, HARRI eta Beste swing bat.
Dá igual que sexa jazz, balada, country, vals ou rock. O selo do músico é notable. Dará un toque propio á canción, aparecerá un ritmo fráxil que che sorprenderá, algún acorde complexo espertará a túa curiosidade, as voces ben empastadas no momento preciso da forza da canción faranlle o coro, e darache a vantaxe de camiñar no mesmo rexistro, xa que o seu timbre se che fará familiar enseguida.
A ilustración realizada por Antton Olariaga captou a esencia do músico e descubriu o reto do “rock tolo” que mantén os ánimos de ir contra a corrente mantendo a súa: un tronco forte da árbore asoma no río, tirou ramas polo desexo de saber que hai na parte alta do río, pero as súas raíces están ben enraizadas e a corrente non sae das bromas.
Cancións de diferentes ritmos impregnaron o disco de diversidade, o que trouxo o sabor doce de quen bebe de moitos arroios. As augas rápidas e lentas das diferentes correntes foron arroxadas neste elegante remolino. Que nos salpice.
Sorprendeume –en bo sentido– este novo proxecto. En Bergara, Aitor Aldanondo, creado ao redor dunha pedra, ten moitos sentidos. Neste traballo quixo sacar dalgunha maneira o que viviu durante anos.
Aldanondo iniciou a súa carreira musical no grupo da Brigada Criminal,... [+]
Con motivo dun documental sobre Eñaut Elorrieta, convidáronme a Tabakalera fai dous ou tres semanas. Gustoume a invitación á estrea coloquial, pero cando me acheguei ao cine empecei a atopar moita xente, aí Paul e Itziar, aí Maiz, aí Eneko, Olatz e Idoia, aí Miren, aí... [+]
Ás veces hai que unir moitos elementos para obter un resultado que non prevexas. Isto ocorreu dalgunha maneira co grupo Feline, creado entre Gernika e Bermeo. Iñaki Baini, do grupo Primeiros Auxilios punk, comezou a xogar coa electrónica en casa e gravou algunhas maquetas. A... [+]
"Aquí, como unha revelación, vese máis claro o espazo e o tempo". Miren Narbaiza volve e grazas. Narbaiza é un dos cantantes máis especiais da escena. Non hai máis que ver como goberna as novas cancións.
Porque á maioría dos creadores pásanos que o que facemos é a... [+]
Alegreime moito de que os irmáns Artza, xunto coa posta en marcha da nova discográfica, tivesen a intención de recuperar e sacar en vinilo a maqueta de Barrakos, onde a compraría? De feito, a maqueta citada, de 1990, é un tesouro que a nosa música quedou inadvertido na... [+]
Non hai outro camiño, hai que cambiar o que non che gusta e crear algo máis: rompelo e empezar de cero. Esa foi a base do punk, e iso é o que Leire Led Inferno (voz) e Txerra Bolinaga (batería) decidiron cando o grupo Piztupunk disolveuse voluntariamente e decidiron desde... [+]
Si es dos que escoitas música en Internet, case seguro que coñeces Kokoroko. Igual cres que non, pero colle un segundo e busca a Abusey Junction. O riff melancólico guitarra de Óscar Jerome foi coñecido por estar entre os favoritos do algoritmo de plataformas como Spotify... [+]
O grupo Neoma leva á percusión da tradición, cun coidadoso molde electrónico. Leire Etxezarreta, Amets Ormaetxea e Irati Gutierrez de Arrasate, Garazi Otaegi de Asteasu, Eneritz Aulesti de Zarautz, Maria Lasa de Zizurkil e Alaitz Eskuero de Deba son o sete membros. Todos son... [+]
En 1988, en plena etapa de mocidade punk e RRV en Euskal Herria, entre Bilbao e Santurtzi, catro valentes mozos que miraban á música transoceánica, incluídas as antípodas, fundaron o grupo A Seita, un dos impulsores do pioneiro fanzine A Herdanza dos Munster. Ademais de... [+]
Euskal Herria non emitirá historias como Searching for sugar man. Diminuídos e desfavorecidos, que lle imos a facer. Pero este pequeno pobo, e o gran inferno, é o que deu moitos mitos que saen das sombras e volven ás sombras.
Na década de 1980 tivo a súa bautizo musical o... [+]
O grupo Perlata de Arrasate non vai casar con case ninguén. Desde 2015 están a facer o seu propio camiño, mirando o que se fai ao seu ao redor, pero nunha dirección e ritmo propios e non tranquilos. Levan bastantes discos e quilómetros nas costas. Sorprendeume, pero ao... [+]
A crise pandémica foi tamén unha nova oportunidade de rexeneración, como demostrou o grupo Odolaren Mintzoa de Usurbil. O seu traballo burlándose da normalidade, foi curado a lume lento nos estudos Garate de Andoain. Coa axuda de Kaki Arkarazo recolle 8 cancións... [+]
Calquera de nós, cada un de nós, somos necesariamente un reflexo nadando nun mar inmenso rodeado de ameazas, oportunidades e outros moitos seres vivos. Temos un bo traballo na xestión da nosa propia liña de flotación, ademais de elixir ben que recoller e prescindir das... [+]
Ao final fíxoo. Por fin, tras anos de andaina, o bertsolari Odei Barroso sacou o seu primeiro traballo en solitario. Bo, o bertsolari non. Raplari antes de ser bertsolari. Pero a sabedoría do verso vén ben comenenciuda, para dicir con rima aos que tiña que dicir e sacuderse... [+]