Na década dos 90, a dicotomía punk/heavy até entón estalara e da creación máis libre empezaron a correr moitos máis arroios. Fermin Muguruza e o grupo de traballo da discográfica Esan Ozenki realizaron un gran traballo na detección e difusión destas novas propostas. Conducido por unha moza de voz especial, pequena e forte, Kashbad, que bebía dos grupos Jingo de Lunch e Bad Brains, foi un deles recentemente despedido.
Tras actuar en directo con grupos como Negu gorriak, Banda Bassotti ou Radio Bemba, chegaron á final do concurso egin Txotx en 1996. Ese mesmo ano publicaron un disco chamado Kashbad (esan Ozenki). Hardcore e reggae, o resultado foi un éxito, entre outros, o Singel Hegaz. En 1997, converteuse en cuarteto cunha soa guitarra e converteuse en Urrutia (Esan Ozenki). Para entón a velocidade xa se reduciu un pouco e tomaron a intensidade, aínda que aínda de cando en vez se mantivo o reggae, aberto máis aló do hardcore. En 1999, mentres escribían as cancións para o seu terceiro disco, arrestaron a Gorka, e cando foi encarcerado, o futuro da banda cambaleouse, pero a Karlos Osinaga, do grupo Lisabö, uníuselles e publicaron Hesak (esan Ozenki). Para entón, a tenacidade e a escuridade do post-rock xa estaban interiorizadas polo grupo, así como a intensidade. Tras a volta de Gorka, o equipo despediuse a curto prazo. O grupo estivo inmerso noutros proxectos (Sorkun, Fermin Muguruza, Peiremans+, Lau Itzal, Trumbo…). Kashbad reuniuse en 2007 para ofrecer só tres concertos.
Agora volve o grupo con Arrakala (Bonberenea ekintzak) e realizaron decenas de actuacións. O disco, composto por nove temas, contou cun bo ambiente e estilo, pero todos teñen o selo da banda. Gravado con Karlos Osinaga, antigo compañeiro de viaxe, o resultado está moi traballado e mequeiro. Os Malabares, riff potente, case enrolado, abre o traballo e coa voz de Sorkun como protagonista, ten moitos xogos de ritmo. Aita urrea lémbrame a Quotsa, un stoner moi aberto ou un rock duro, moi elegante, de gran estilo. A Arrakala é un hit para spotify, unha peza fermosa, potente, que nace con dozura e crece intensamente. Descansaremos rumoreando o barro sideral. Así que nós na canción os ritmos tribais dan total liberdade aos instrumentos. O paxaro carpinteiro é especial: ao pasar polo stoner e o post-punk, agréase e multiplícase, tamén forte.Nor gehiago, é un rock contundente e juguetón que vai escurecendo e que ten moi presente a marca da banda. Erraiak ten moito de punk-rock, do forte, do escuro e da sensación de perigo. Para terminar, nos escaparates de Zuen gravados a favor do Gaztetxe de Gasteiz nos anos 90 recuperaron o entusiasmo do grupo: o grupo converteuse nun opresor rockeiro, sen deixar físgoas nin brechas, e a voz de Sorkun querendo cantar por encima. Estupendo!
Sorprendeume –en bo sentido– este novo proxecto. En Bergara, Aitor Aldanondo, creado ao redor dunha pedra, ten moitos sentidos. Neste traballo quixo sacar dalgunha maneira o que viviu durante anos.
Aldanondo iniciou a súa carreira musical no grupo da Brigada Criminal,... [+]
Con motivo dun documental sobre Eñaut Elorrieta, convidáronme a Tabakalera fai dous ou tres semanas. Gustoume a invitación á estrea coloquial, pero cando me acheguei ao cine empecei a atopar moita xente, aí Paul e Itziar, aí Maiz, aí Eneko, Olatz e Idoia, aí Miren, aí... [+]
Ás veces hai que unir moitos elementos para obter un resultado que non prevexas. Isto ocorreu dalgunha maneira co grupo Feline, creado entre Gernika e Bermeo. Iñaki Baini, do grupo Primeiros Auxilios punk, comezou a xogar coa electrónica en casa e gravou algunhas maquetas. A... [+]
"Aquí, como unha revelación, vese máis claro o espazo e o tempo". Miren Narbaiza volve e grazas. Narbaiza é un dos cantantes máis especiais da escena. Non hai máis que ver como goberna as novas cancións.
Porque á maioría dos creadores pásanos que o que facemos é a... [+]
Alegreime moito de que os irmáns Artza, xunto coa posta en marcha da nova discográfica, tivesen a intención de recuperar e sacar en vinilo a maqueta de Barrakos, onde a compraría? De feito, a maqueta citada, de 1990, é un tesouro que a nosa música quedou inadvertido na... [+]
Non hai outro camiño, hai que cambiar o que non che gusta e crear algo máis: rompelo e empezar de cero. Esa foi a base do punk, e iso é o que Leire Led Inferno (voz) e Txerra Bolinaga (batería) decidiron cando o grupo Piztupunk disolveuse voluntariamente e decidiron desde... [+]
Si es dos que escoitas música en Internet, case seguro que coñeces Kokoroko. Igual cres que non, pero colle un segundo e busca a Abusey Junction. O riff melancólico guitarra de Óscar Jerome foi coñecido por estar entre os favoritos do algoritmo de plataformas como Spotify... [+]
O grupo Neoma leva á percusión da tradición, cun coidadoso molde electrónico. Leire Etxezarreta, Amets Ormaetxea e Irati Gutierrez de Arrasate, Garazi Otaegi de Asteasu, Eneritz Aulesti de Zarautz, Maria Lasa de Zizurkil e Alaitz Eskuero de Deba son o sete membros. Todos son... [+]
En 1988, en plena etapa de mocidade punk e RRV en Euskal Herria, entre Bilbao e Santurtzi, catro valentes mozos que miraban á música transoceánica, incluídas as antípodas, fundaron o grupo A Seita, un dos impulsores do pioneiro fanzine A Herdanza dos Munster. Ademais de... [+]
Euskal Herria non emitirá historias como Searching for sugar man. Diminuídos e desfavorecidos, que lle imos a facer. Pero este pequeno pobo, e o gran inferno, é o que deu moitos mitos que saen das sombras e volven ás sombras.
Na década de 1980 tivo a súa bautizo musical o... [+]
O grupo Perlata de Arrasate non vai casar con case ninguén. Desde 2015 están a facer o seu propio camiño, mirando o que se fai ao seu ao redor, pero nunha dirección e ritmo propios e non tranquilos. Levan bastantes discos e quilómetros nas costas. Sorprendeume, pero ao... [+]
A crise pandémica foi tamén unha nova oportunidade de rexeneración, como demostrou o grupo Odolaren Mintzoa de Usurbil. O seu traballo burlándose da normalidade, foi curado a lume lento nos estudos Garate de Andoain. Coa axuda de Kaki Arkarazo recolle 8 cancións... [+]
Calquera de nós, cada un de nós, somos necesariamente un reflexo nadando nun mar inmenso rodeado de ameazas, oportunidades e outros moitos seres vivos. Temos un bo traballo na xestión da nosa propia liña de flotación, ademais de elixir ben que recoller e prescindir das... [+]
Ao final fíxoo. Por fin, tras anos de andaina, o bertsolari Odei Barroso sacou o seu primeiro traballo en solitario. Bo, o bertsolari non. Raplari antes de ser bertsolari. Pero a sabedoría do verso vén ben comenenciuda, para dicir con rima aos que tiña que dicir e sacuderse... [+]