A crise económica ha constatado en Europa que a actividade laboral é insuficiente para vivir e que, con todo, as condicións laborais poden empeorar. Os dereitos conquistados no último século retrocederon, pero no século XXI os traballadores comezaron a reutilizar os instrumentos de loita dos séculos XIX e XX. En maio reuníronse en Berlín sindicatos e traballadores de todo o mundo para analizar a situación dos traballadores internacionais convocados por Global Labour University, a Confederación Internacional de Sindicatos (ITUC) e LabourStart, as redes de loita laboral mundial.

Donna McGuire e Wilfried Schwetz, investigadores da Global Labour University, debateron sobre os medios para que a protesta sexa frutífera, analizando as loitas que triunfaron e fracasaron no mundo. En primeiro lugar, a demanda dos traballadores será máis exitosa se se presenta como unha solución para mellorar unha situación determinada. En segundo lugar, a disposición dos traballadores a participar nesta loita é imprescindible. Os investigadores puxeron de manifesto as desvantaxes que supoñen as propias decisións tomadas polos ditadores, xa que existe maior posibilidade de desmoralización na vía, se os traballadores non realizan a solicitude propia. Igualmente, é conveniente prever as divisións que puidesen vir, a fin de que as loitas de poder non exclúan a súa finalidade. En terceiro lugar, a observación dos recursos resulta fundamental. Ademais das fontes de ingresos para apoiar a protesta, deron moita importancia á captación de axentes que poidan sumarse á súa reivindicación: Estender a loita á sociedade.

Implicación da sociedade

Os traballadores de Rio Tinto, Ikea de Piacenza e Dita de Tuzla constitúen tres exemplos de solidariedade por encima dos traballadores. A protesta dos traballadores na xigantesca transnacional mineira de Río Tinto estendeuse á sociedade buscando o apoio das autoridades locais. Tal e como sinalou o portavoz do sindicato internacional IndustriALL, Adam Lee, nos países nos que Río Tinto ten as súas minas –no cinco continentes do mundo- adoitan explicar as medidas que se poden tomar para minimizar o impacto medioambiental da súa actividade. Así, ao enfado dos traballadores, súmase a indignación da poboación local para esixir medidas máis ecolóxicas e saudables.

Pola súa banda, os traballadores da tenda de mobles Ikea de Piacenza buscaron o apoio de todos os traballadores do sector, segundo informaron fontes das xornadas de Berlín. Para denunciar que na empresa de transportes CGS subcontratada por Ikea os inmigrantes tiñan menos soldo que os italianos e que se lles negaba o dereito a participar nos sindicatos, na tenda de Piacenza encerraron a doce traballadores. Tendo en conta que en total traballan nesta tenda ao redor de 300 persoas, pódese considerar unha pequena protesta. Con todo, cando a empresa despediu aos doce traballadores, os traballadores tamén comezaron a protestar noutras tendas de Ikea, en Italia. É máis, utilizaron as ferramentas que ten a empresa para comunicarse cos compradores. Por exemplo, a campaña de mellora de Ikea en Internet recibiu miles de respostas coa lema “respecto aos dereitos laborais básicos”, ata que a empresa anunciou o bloqueo da web. Despois de catro meses, os traballadores foron recontratados.

Os traballadores tamén se solidarizaron co resto de axentes sociais, como sucedeu coa empresa de deterxentes Dita, de Bosnia-Hertzegovina. En febreiro de 2014, cando se tentou privatizar cinco empresas na localidade de Tuzla (Dita, Polihem, Poliolhem, GUMARA e Konjuh), os traballadores decatáronse de que nunca pagaran unha contribución social. Os traballadores chamaron á manifestación en Bilbao tras comprobar que non cobrarán nin o soldo nin a pensión de xubilación, segundo as mesmas fontes. A Policía arremeteulles de forma abusiva, o que provocou a reacción de estudantes e outros axentes da policía. Como consecuencia diso, os cidadáns de Bosnia-Herzegovina lanzaron multitudinarias protestas nas que criticaban a corrupción do Goberno. Os traballadores, con todo, criticaron a falta de atención dos medios de comunicación internacionais, que non tiveron en conta as protestas dos traballadores ante as revoltas contra a autoridade política.

As loitas polo respecto dos dereitos dos traballadores céntranse, ademais, nos beneficios da empresa, ben porque a brecha nas condicións laborais é demasiado grande, ben porque a viabilidade da protesta está aí, tal e como subliñou Adam Lee. Así o constatou a loita dos traballadores da multinacional láctea de Bolonia (Italia) Granarolo. Cando en novembro a empresa quixo iniciar unha redución salarial do 35%, baixando o soldo a 700 euros mensuais, eliminou a 51 traballadores que loitaron contra el. Nese momento, uníronse máis traballadores para que os traballadores fosen chamados á recontratación. Como os produtos lácteos son produtos que se poden consumir en pouco tempo, o estorbo no transporte destes produtos prexudicou demasiado á empresa. Os traballadores calcularon que unha folga de entre catro e cinco horas podería supor unha perda de entre 200 e 300.000 euros.

Traballadores europeos piden solidariedade

Canto máis coñecida é unha empresa que non respecta os dereitos laborais, máis repercusión teñen as protestas. É máis, naqueles países onde se vulnera ou denegue o dereito á organización de traballadores, os traballadores de Turquía e Paquistán que non poden dar nomes subliñaron a importancia das campañas internacionais. Traballadores de Turquía, por exemplo, explicaron que as mobilizacións do sector metalúrxico alemán serviron para mellorar as súas condicións de traballo, xa que tiñan forza para superar os "inconvenientes do Estado turco". Así mesmo, os traballadores paquistanís sumáronse á nova campaña Pepsi Smash “non só para respectar os dereitos dos traballadores paquistanís, senón para non reducir as medidas sanitarias dos traballadores de Ohio (EE.

O capitalismo xera inxustizas continuas no mundo e, de cando en vez, crise en Europa.