En Ucraína, a falta de vergoña da maioría dos medios de comunicación occidentais para manipulalos e facer propaganda política quedou clara. Non é nada novo, antes as televisións tiñan imaxes alternativas para competir coas que tiñan e era difícil difundilas. Agora, co móbil, calquera pode gravar e publicar na rede de Internet o que recibiu. Con todo, os temas que aínda non vive de cerca a masa da poboación seguen a través dos medios de comunicación ordinarios, onde a manipulación e a fobia rusa conseguen resultados. Por exemplo, os nacionalistas ucraínos Odesan queimaron e mataron a tiros a decenas de persoas civís na casa dos sindicatos, pero a maioría dos medios manipularon a noticia ou difuminaron responsabilidades para protexer o goberno golpista de Kiev.

Occidente mantén o control da axenda mediática, pero está a pasar por momentos de emerxencia. Os sucesos de Mariúpol (disparando a civís desarmados polo Exército) e os do referendo de Donetsk e Lughansk (disparando contra os que ían votar) foron gravados e colgados en internet polos cidadáns. A versión do goberno golpista de Kiev e das potencias occidentais non tiña nada que ver coa realidade. Con todo, os que queren evitar a presión e a exclusión do poder mediático de Occidente, entre os afeccionados occidentais, buscan escusas: entre os seguidores opostos ao golpe atoparon xente violenta e de ideoloxía perigosa. Por suposto, en ambos os bandos do conflito é fácil atopar xente así, neste caso e en todos. II. Tamén foi así durante a Guerra Mundial, pero non eran elementos deplorables entre os aliados e non utilizámolos para comparar a actividade e os obxectivos dos nazis cos dos aliados.

Ucraína é complexa, pero a situación que estamos a vivir non é tan difícil de explicar. En febreiro produciuse un golpe de estado violento en Kiev. Parece unha broma que os golpistas e os que romperon a orde constitucional falen de democracia e de lei para condenar unha arma importante que a xente ten ao seu alcance: o voto. Queren equiparar o exercicio do dereito a decidir de Ucraína do Leste co achegamento ás urnas coma se tratásese de terrorismo. Claro que as condicións non son as máis axeitadas para que se celebre o referendo, o que pasa é que Kiev non quere en absoluto pactar o referendo nin dentro dun ano nin nunca.

Si os ucraínos queren manter a unidade territorial teñen que aprender a compartir o poder, iso pódese facer de diferentes maneiras: no goberno central, formando gobernos entre diferentes ou descentralizando e federalizando o país. Na actualidade, en Ucraína non hai eleccións rexionais e elíxese directamente aos seus gobernadores, aos seus presidentes e aos seus respectivos gobernos. Ante isto, a maioría dos habitantes do sur e do leste querían seguir tendo relacións federais con Ucraína, pero como Kiev non ten intención de achegarse a esa visión, cada vez son máis os que pensan que non se pode seguir en Ucraína. Non é por unha inconpatividad esencial (étnico-nacional), senón porque teñen proxectos políticos diferentes. Si as prioridades políticas que hai no seu territorio non se reflicten no proxecto do Estado, o normal é que se constrúa un novo Estado para adaptalo á vontade democrática e política deste territorio. No leste de Ucraína, o referendo levouse a cabo con esa intención: votos contra as armas. A pesar de que o día da consulta as milicias da extrema dereita de Kiev mantiveron a repartición das balas. É triste que uns homes armados que se achegan a votar e están ás ordes do goberno que che di que es o seu cidadán mátenche. Quen non quere independizarse cun goberno como leste?