Na estrada que vai de Alegia a Amezketa tomamos á esquerda o camiño que nos leva a Bedaio. Seguimos subindo por Ugarte, vixiando de fronte o monte Balerdi. A sete quilómetros do cruzamento atópase o punto de partida do noso percorrido, pero antes de chegar a el convennos facer un par de paradas, xa que temos á espera tesouros que perduraron durante séculos.

Á esquerda da estrada, un antigo caserío atrae a nosa atención. A fronte formada por vigas e táboas de madeira mostra que Zugasti Barrena é un edificio histórico. Trátase dun caserío de arquitectura tradicional, e din que é un dos primeiros edificios de Bedaio.

Gurbil Haundi

Volvemos á estrada e continuamos polo camiño. Convén conducir con precaución até ver o sinal do caserío Gurbil Haundi. Viramos á esquerda e chegamos polo carreiro a un dos caseríos máis grandes de Gipuzkoa que foi catalogado. Si queremos ver a súa característica máis peculiar deberiamos subir un pouco polo camiño. Desde este punto de vista superior apréciase claramente o patio central e a forma cuadrangular do caserío. Ao longo da historia, o edificio tivo diversos usos, pero sobre todo é coñecido polo seu carcel. Ao atoparse no paso entre Navarra e Gipuzkoa, tamén funcionou como cuartel durante a guerra carlista.

Retrocedemos no camiño do caserío e volvemos á estrada. En poucos minutos chegaremos a Bedaio Goikoa. O cartel da entrada ao Parque Natural de Aralar deunos a benvida. Agora é o momento de pór calzado de montaña, subir a Artubia (1.254 m) é a proposta que faremos aos montañeiros. É evidente que os de Bedaio aman esa cima de Aralar, o punto máis alto de Tolosa. É tamén o nome da asociación cultural que deu vida a Bedaio nos últimos vinte anos. A través do auzolan, reforzaron este carácter de pobo e son un exemplo diso os actos que organizan: Proba de montaña e BTT, Zaldi Raid e ingurutxo, entre outros.

Cara a Artubia

Despois de atarse as cordas, o mellor é coller unhas moedas no peto. A canción do cuco é compañeira de viaxe nestes recunchos. A igrexa á esquerda, á beira temos o restaurante Abaetxe e o frontón. Á altura do frontón, na parte esquerda un sinal móstranos o camiño cara a Artubia. As liñas brancas e amarelas (GI-112) serán as que nos guíen. Despois de 25 minutos o camiño divídese en dous. O da esquerda é o que temos que coller, o da barreira metálica.

A continuación, chegamos a un precioso hayedo e aos poucos imos collendo altura. O camiño conduciranos a un cruzamento e na súa señoría podemos ler a fonte do Plazegi e Bedaio. Podemos atravesar a barreira e saciar a sede dunha boa fonte. Con todo, o mellor para non equivocarse é volver atrás e volver ao lugar onde está o sinal. Unha vez alí temos o sinal de fronte, debemos virar á dereita.

Chamada de Txindoki

A partir de agora cambiar de guía e as raias branquivermellas marcan o camiño. Ttirrik-ttarracon-ttarra-ta camiñaremos durante 40 minutos. É unha das partes máis tenras da ruta, que atravesa as chairas e ás veces descende antes de chegar a Larrondo. A fonte de Kale é un lugar idóneo para recuperar forzas. Volvemos atopar as liñas vermellas e viramos á dereita até chegar a un cruzamento. Estamos fronte a fronte de Txindoki, facendo un cuclillo. Neste punto únense varios percorridos, e nós tomamos o camiño de Arritzaga.

Despois dunha subida algo dura, chegamos á borda dos Arango. Seguimos camiñando e vemos o valo de espiñas. O camiño principal lévanos a Arritzaga pero nós debemos dirixirnos cara ao oeste e seguir polo lado do valo. Observamos que o solo tamén vai cambiando, xa que na zona de Balerdi multiplícase a roca habitual. Sinal de proximidade do destino. Despois de 40 minutos chegamos á caixa de correos de Artubi. No restaurante Abaetxe gañamos ben a comida. Volvemos polo mesmo camiño polo que chegamos a un recuncho tranquilo e cheo de vida, a través dos verdes límites.