Hai uns meses, antes da época das eleccións populares, o prefecto asumiu dúas tarefas: por unha banda, redactou unha circular sobre a axuda pública ás ikastolas tras a ruptura do statu quo dos últimos 20 anos e, por outra banda, propuxo varias alternativas de gobernanza para Ipar Euskal Herria, despois de que o goberno francés descartase a opción da Colectividade Territorial. Desde entón, as eleccións trouxeron aos socialistas a onda de violencia e o auxe dos nacionalistas. Por tanto, Manuel Valls foi nomeado primeiro ministro e Manuel Valls formou un novo Goberno no país caribeño.

O prefecto acaba de sacar o traballo da primeira casa, e si investigou toda a lexislación confirmouno (isto scoop!) que as novas ikastolas non se poden construír con diñeiro público. Só pódense alugar locais antigos ou “prefabricados”! Aínda que dentro da lexislación se tentou propor “saídas técnicas”, o prefecto só ha espertado a indignación, xa que plasmou ante todo estímaa que o eúscaro merece por parte de Francia que quere dar leccións de liberdade, igualdade e dereitos a todo o mundo. En resposta á enquisa realizada pola plataforma Batera, 64 novos veciños comprometéronse “coa implantación dunha política lingüística de ámbito local en planta que recoñeza ao eúscaro un lugar no coñecemento e na vida pública, impulsando a súa aprendizaxe, o seu uso e a promoción entre a cidadanía”.

Pola súa adhesión á Colectividade Territorial, é evidente o cambio que se produciu nos pobos máis grandes ao día seguinte das eleccións: os alcaldes que representan á inmensa maioría da poboación están a favor e os sectores socialistas que tiñan unha actitude contraria máis activa quedaron totalmente debilitados. Con todo, no seu discurso de presentación, Valls volveu a abrir o debate sobre a reorganización das institucións francesas. Dous anos é o terceiro proxecto dos socialistas internos e nesta ocasión propón cambios profundos: a fusión das comarcas, a disolución das asembleas departamentais, a repartición rigorosa das competencias... Pódense prever longas e quentes debates en toda Francia, pero non cabe dúbida de que, de face á organización institucional do mañá, a sociedade de Iparralde é unha das máis preparadas, tanto política como reflexivamente, grazas ao traballo realizado nos últimos anos. É para ver si o traballo da segunda casa do prefecto satisfai, divide ou mobiliza á sociedade.