As obras do TAV no País Vasco atópanse unha vez máis no centro do vórtice. Trátase dun proxecto que sempre está en crise, tanto no País Vasco como nos Estados español e francés. Cada día que pasa parécenos unha tolemia millonaria, corrompida, porque hai sospeitas de que os sobrecustos foron elevados. Nos últimos días coñecemos que se ha malversado diñeiro público nas obras do TAV entre Barcelona e Madrid, o que podería ascender a seis millóns de euros. Unha das empresas investigadas neste caso de corrupción é Corsan-Corvian, que tamén participa nas catro partes da “E vasca”. O Goberno de Vitoria-Gasteiz, con todo, lavouse as mans e dixo que aquí “se cumpriron os procedementos”. Por suposto. Como alí se encheron. Pero agora apareceu esa corrupción millonaria.

Xa se gastaron 2.200 millóns de euros no territorio vasco. Aínda quedan por abonar 4.000 millóns de euros. A conexión con Madrid non está garantida. O Goberno francés ha atrasado até 2032 as obras de conexión co TAV. Comezan a emerxer casos de corrupción.

É o extremo do iceberg? Os postos de traballo que se crearon foron moi precarios e cobráronse a vida de moitos traballadores. En ningún caso preguntouse á cidadanía sobre este proxecto. Á fin e ao cabo, estamos nun camiño cego que non conduce a ningunha parte. O mellor que poden facer os responsables políticos é paralizar as obras, investigar e, no seu caso, castigar a corrupción entre directivos e empresas, e destinar eses 4.000 millóns a respectar os dereitos sociais e laborais dos vascos, nun momento no que o paro e os recortes trouxeron a pobreza. E así, do mesmo xeito que Lemoiz, o TAV sería un monumento feo en homenaxe ao malgasto e aos excesos políticos.