Non o vou a dicir demasiado alto, polo si ou polo non, pero o noso autor esquecido é Pablo Sastre. Polo menos un dos nosos escritores esquecidos. Non digo demasiado alto polo si ou polo non, porque agora todo se pode pór de moda deseguido, quen sabe por que estraños mecanismos. Os camiños das redes sociais son inimaxinables. Pero si, non é a primeira vez que digo –polo menos a min mesmo–: non tivo a confesión axeitada a literatura de Pablo Sastre. Non importa. Faría falta literatura, non tanto recoñecemento, que nos interese. E de alí atoparemos moitos en Xastre-Enea.

Narración moi curta, ensaio nos últimos tempos, roubámoslle un libro moi especial, a xoia: 103 pezas curtas, lixeiras, pequenas, inspiradas en personaxes doutros tantos libros. O xogo é sinxelo: ler libros que contan historias de xente e logo escribir un pequeno texto sobre cada libro. Dalgunha maneira, presentar ao lector eses amigos que fixeches coa lectura. “Á fin e ao cabo, a miña vida é, en gran medida, a vida dos demais, e moitas das persoas que máis admiro nos libros, non tan poucas, atopeinas nos libros deste libro”. Palabras que me parecían capaces de asinar aquí e agora.

A guía de lectura dun lector pódese tomar ao aire libre como catálogo, colección. Pódese considerar como un resumo da literatura universal. Pódese tomar como libro de contos. Pódese considerar como unha serie de comentarios de libros que tratamos de facer neste espazo. Atoparedes de todo: sentirlle-aquí, onte e hoxe-sempre se prefire a nostalxia, o respecto, o eloxio, a curiosidade polo descoñecido, a camaradería polo diferente. Reuníronse os títulos de gran literatura. Pola contra, non son libros de escritores, senón de xente que tivo unha vida apaixonante, non poucas veces foron escritos por esa mesma xente. E en todos os casos, o que nos resultará interesante saber. Nos intentos de Xastre aprécianse os indicios do que atoparemos despois: “ninguén parecía sentir ningunha relación entre o seu confort e a decadencia do mundo que lles rodeaba”. Ás veces, ademais, enxalzados cunha dose exacta de humor: “Molloy, entre outras actividades destacables, visitaba periodicamente á súa nai”.

E cando terminamos o libro, unha última reflexión: canto nos queda por ler, canta delicia escóndenos a literatura. Á fin e ao cabo, o libro de Xastre reforza a idea de vivir a literatura. Onde non se vai a vivir na literatura. n