Lurrikara
Gaur, apirilak 10 dituela, lehendabizikoz lurrikara bizi izan dut Managuan. Lerro hauek idazten ditudan bitartean erreplikak sentitzen ari naiz. Gaueko hamaikak dira eta arratsaldeko bostetan hasi da lurrikara. Nire neba txikia eta bere ama atzo heldu ziren ni bisitatzera. Astindu zakarrekin nire bihotzak salto egin du eta lepoa uzkurtu zait, baina 10 urteko neba ikaratuta esnatuko ote den kezkatzen nau gehien.
Momentu honetan nire azken maitalea falta izan dut. Hau orain dela hilabete batzuk gertatu izan balitz, orain bere besarkadarekin lasaituko nintzateke. Edo nire auzora etortzeko aukera izan ez balu, gutxienez telefonoz bere ahotsak ferekatuko ninduke.
Zorigaitzetan gure euskarri afektiboa falta izaten dugu, segurtasun eta bakea transmititzen digun pertsona. Askorentzat ama, aita edo aitita-amama izango da. Beste batzuentzat agian lagun min bat. Nire nebaren amak (nire aitaren bikote ohiak) oraintxe bertan bere ahizparekin hitz egin du telefonoz, eta eskegitzean hauxe esan du: “Orain lasai nago. Berarekin hitz egiten dudanean beti sentitzen dut dena ondo dagoela”. Nik harreman sexu- afektiboetan lortzen dut sosegu gehien. Kezkatzen nau, horrek nolabait bikotea izatearekiko mendeko bihurtzen nauelako.
Feministok denbora asko daramagu amodio erromantikoaren eredua hausnartzen, alegia, mendekotasunean eta antsian oinarritzen dena, laranja erdiaren mitoan edo “zu gabe ez naiz ezer” bezalako esaeretan. Emakumeok zein gizonok, heterosexual zein gay eta lesbianok, eredu hori ikasi dugu txikitatik, pelikula, abesti eta inguruko mezuen bidez. Brigitte Vasallok Disney amodioak kontzeptua erabiltzen du eredu hori definitzeko. Emakumeongan eragin handiagoa dauka. Txikitatik printze urdina bilatzeko programatzen gaituzte eta maitasuna eta amatasuna gure bizitzako ardatz bezala mantentzeko. Egun, ikastera eta enplegu on bat bilatzera animatzen gaituzte, baina zoriontasun iturri nagusia familia nuklearra eraikitzea izango denaren sinespenak oso errotuta jarraitzen du.
Mari Luz Esteban antropologo feministak Maite Asensio Berriako kazetariari esan zion: “Arriskutsua da maitasuna izatea gure baliabide bakarra (...). Ez dut esan nahi maitasuna bizitzatik kendu, baizik eta beste gauza batzuk jarri”. Emakume gehienok, nik barne, energia gehiegi ematen dugu drama erromantikoak direla eta.
Aitortzen dut pasio erromantikoarekiko atxikimendu handia dudala. Nire droga gustukoena da. Estebanek dioenez “ez da esan behar ‘ez zaitez maitemindu’, baizik eta ‘hartu behar dituzun arnesak’. Mendira kaskoarekin eta sokekin babestuta goazen bezala, maitasunean ere babestu behar dugu, ondo pasatzeko baina onik ateratzeko”. Baina posible al da arnesekin maitemintzea? Ez al da ezinbestez bertigo moduko bat, amildegira salto egiteko tentazioaren parekoa? Euskaraz “maite-mindu” esateak eredu toxiko hori irentsi dugula frogatzen du.
Lurrikararen astinduak hondamendi bat eragin dezake, baina aldi berean lurra bizirik dagoela adierazten du. Irakatsi digute hondamendi emozionalaren arriskua dakarren amodio erromantikoa dela bizirik sentitzeko bidea. Nire autonomia eta ongizatea babestuz amodio libre eta osasungarriak bizitzea posible dela ikasi dut feminismoaren bitartez. Maitemintzen jarraitu nahi dut, baina betiere nire bizitzako erdigunea ni neu izanik, eta, printzesa urdinen zain egon ordez, pertsona anitzekin intentsitatea zein babesa ematen didaten harreman sendoak zainduz. Amodioa zoriontsu izateko bide bat den neurrian gozatu nahi dut, eta ez zorigaitzei aurre egiteko salbazio bezala erabili.
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
O 25 de novembro, Día Internacional contra a Violencia Machista, a Secretaría Feminista do sindicato Steilas publicou un cartel: O noso corpo é un campo de batalla, e todos os centros educativos de Hego Euskal Herria recibírono. Queremos denunciar a violencia que sofren as... [+]
Vivimos nun contexto no que os discursos de odio antifeministas e racistas a nivel mundial están a aumentar gravemente. As narrativas de extrema dereita insérense en todo o mundo tanto polas
redes sociais como polas axendas políticas. O racismo e o antifeminismo... [+]
Moitas veces, despois de mirar as brumas desde a miña casa, ocorreume non coller paraugas, aínda que saiba que vou acabar de empapar. Por que será? Talvez non lle apetece coller o paraugas? Quizá coa esperanza de que non me molle? A pesar de todo, a conclusión foi sempre a... [+]
Recordo que con 16 anos, a Ertzaintza identificoume por primeira vez nunha concentración a favor do eúscaro ante os xulgados de Bergara. Criamos que en Euskal Herria era lexítimo o clamor pola euskaldunización dos tribunais, pero tamén entón faltaría algún permiso,... [+]
O desastre provocado pola pinga fría en Valencia deixounos imaxes dramáticas, tanto polas consecuencias inmediatas que tivo, como porque nos adiantou o futuro que nos espera: que este tipo de fenómenos climáticos extremos van ser cada vez máis numerosos e graves. Isto... [+]
A actualización do Plan Enerxético de Navarra pasa desapercibida. O Goberno de Navarra fíxoo público e, finalizado o prazo de presentación de alegacións, ningún responsable do Goberno explicounos en que consisten as súas propostas á cidadanía.
Na lectura da... [+]
Desde a desaparición da Unión Soviética, a rusofobia foi crecendo. O concepto de seguridade do Consello de Seguridade da ONU de 2002 é moi claro e indica que a seguridade e estabilidade do planeta deben depender dos Estados que non teñen intención de desafiar a Estados... [+]
Andoni Urrestarazu Landazabal naceu na localidade de Araia o 16 de xullo de 1902 e faleceu en Vitoria o 21 de novembro de 1993. Xa se cumpriron 31 anos e creo que é o momento de recoñecer o seu nome e ser, xa que non se coñece ben o legado que deixou. Umandi utilizou o nome... [+]
A escritura de autobiografía é, segundo din, a ferramenta máis eficaz para o desenvolvemento persoal, a máis liberadora. Tirar das cousas do pasado e lembralas, parece que axuda a desatar os nós do presente. Si, axuda a entender o presente e a debuxar un futuro que nos... [+]
Fixen un repaso desde o anuncio da pandemia até a traxedia de Valencia e concluín que a nefasta xestión institucional que ten a mentira e o forupe como devasa é constante da clase gobernante.
Non temos un gobernante substituto válido mentres este sistema pendular non se... [+]
O 19 de novembro é o día mundial do baño. Aínda hoxe, no século XXI, moitos traballadores e traballadoras, aquí, no País Vasco, non teñen dereito a usar o baño nas súas xornadas laborais. Exemplo diso son moitos os traballadores do transporte.
Os aseos son a clave da... [+]
“Apréndese andando e cantando”. Esta foi unha das materias desta semana nos grupos de C2. Non se trataba de aprender a cantar ou a pé, senón de utilizar correctamente o futuro. A actividade deume que pensar e pregunteime como aprendemos a ensinar. Ouvín a moitos que... [+]
Sabemos que a intelixencia artificial está a representar moitos campos no ser humano: confort, velocidade, eficiencia... Fixéronnos crer que o esforzo humano é un obstáculo nas necesidades de velocidade deste mundo capitalista. As agresións para reducir as nosas... [+]
Nas últimas semanas non foi posible para os que traballamos en arquitectura que o fenómeno climático de Valencia non se traduciu no noso discurso de traballo. Porque debemos pensar e deseñar a percorrido da auga en cubertas, sumidoiros, prazas e parques de edificios. Sabemos... [+]
A autoestima ás veces parece algo íntimo. Pero se a autoestima ten que ver coa imaxe que un ten de si mesmo, co valor que se dá a si mesmo, tamén terán que ver as decisións que poida tomar. Que valor ten alguén que non pode decidir? Entón pómonos a mirar á nosa nai. E... [+]