Inoiz idatzi dut orriotan, jakina bada ere, Euskal Herrian tonaka dauden musika taldeen artean badirela, emaitza bereizgarria eta borobila lortu arren, sekula behar bezala ezagutzera ematea lortzen ez dutenak, ia izenez ere gogoratzen ez ditugunak. Aipatu ditzaket Norman, Anger, PAM eta beste asko; eta horien artean Kaskezur taldearen azken lana, Musikazuzenean-eko Koldo Otamendik gomendatu zidana.
Baztandar hauek bigarren diskoarekin ezagutu nituen 2011n, eta orriotan elkarrizketatu nituen Gure jokua zela medio. Eskemak apurtzeko egiten zituzten ahalegin eta lorpenek harritu ninduten erabat. Gai izan ziren rock klasikoa, funkya eta psikodelia barra-barra lantzeko, Negu Gorriak taldeari keinuak egiteko zein azeleragailua zapalduta punk-rocka jorratzeko. Eta hitzetan irudimena muturrera eraman zuten, tarteka ia surrealismoa ukituz. Surrealismotik ere ez ziren urrun ibiliko, izenez bakarrik ezagutzen dudan estreinako Itzulera kapsularik gabeko espaziora bidalitako azken zakurrak diskoa grabatu zutenean.
Baina goazen oraingo Ilgora diskora, honako hau ere taldeak berak autoekoitzia. Laukoteak espaziora gauzak bidaltzeari utzi, serioago jolasten hasi eta lan borobila gauzatu du, Hans Krügerrek Subizan grabatua eta Karlos Osinagak nahastu eta masterizatua.
Diskoa zabaltzen duen Haizea hartzera noa asmo iragarlea bada ere, despistatu egin dezake: gitarra bihurriak melodiaren mesedean bai, baina lagun artean abesteko moduko pieza itsaskorra da, xinpatikoa. Despistatu diot, jarraian Sonik-ekin datorrelako lehen danbatekoa: Fugaziren tankerako instrumentu zehaztapenez, Ama Sayren patroiko ahots erregistroak landu eta noise pieza borobilaz erditu dira. 90eko hamarkada aldarrikatzen jarraituz, Zerutik lurrera erritmo bereziko power-pop harribitxia da, gitarrak bihurrituz doazen heinean ia espiralean eztanda egiten duena, itzela!. Bizitza robota-k ez du arnas egiteko tarterik uzten: gitarra riff irmo batek gidatzen gaitu azkar eta indartsu amildegirantz. Eta heldu da etena, Ilgora instrumental pausatu sailkaezinarekin.
Baina oraindik ez dugu trenetik salto egin eta abiadura areagotuz doa berriro: Izan ginen-ekin maldan behera goaz erritmo are eta biziagoan, rock gitarreroa eta Australiako rock malenkoniatsu eta garratzarekin topo egin arte. Hortik aurrera bideari mantsoago ekingo diogu: Noria baten bueltaka noise-pop garbia edo oinarri oso indartsuko pop-rocka da; Galdu gara abestian Itoiz eta Xabi San Sebastian ekartzen dituzte gogora, nahiz eta oso modu agerian kantua apurtzen saiatu. Eta Oreka-n kantuaren izenari zentzua eman nahian gitarra rockeroak, bihurriagoak, ahots xuxurlatuak eta zarata bera intentsitatearen laguntzaz uztar dute. 90eko hamarkadako noise-pop delakoa irudimenez eta irmotasunez erreibindikatzen duen lan ederra!
Sorprendeume –en bo sentido– este novo proxecto. En Bergara, Aitor Aldanondo, creado ao redor dunha pedra, ten moitos sentidos. Neste traballo quixo sacar dalgunha maneira o que viviu durante anos.
Aldanondo iniciou a súa carreira musical no grupo da Brigada Criminal,... [+]
Con motivo dun documental sobre Eñaut Elorrieta, convidáronme a Tabakalera fai dous ou tres semanas. Gustoume a invitación á estrea coloquial, pero cando me acheguei ao cine empecei a atopar moita xente, aí Paul e Itziar, aí Maiz, aí Eneko, Olatz e Idoia, aí Miren, aí... [+]
Ás veces hai que unir moitos elementos para obter un resultado que non prevexas. Isto ocorreu dalgunha maneira co grupo Feline, creado entre Gernika e Bermeo. Iñaki Baini, do grupo Primeiros Auxilios punk, comezou a xogar coa electrónica en casa e gravou algunhas maquetas. A... [+]
"Aquí, como unha revelación, vese máis claro o espazo e o tempo". Miren Narbaiza volve e grazas. Narbaiza é un dos cantantes máis especiais da escena. Non hai máis que ver como goberna as novas cancións.
Porque á maioría dos creadores pásanos que o que facemos é a... [+]
Alegreime moito de que os irmáns Artza, xunto coa posta en marcha da nova discográfica, tivesen a intención de recuperar e sacar en vinilo a maqueta de Barrakos, onde a compraría? De feito, a maqueta citada, de 1990, é un tesouro que a nosa música quedou inadvertido na... [+]
Non hai outro camiño, hai que cambiar o que non che gusta e crear algo máis: rompelo e empezar de cero. Esa foi a base do punk, e iso é o que Leire Led Inferno (voz) e Txerra Bolinaga (batería) decidiron cando o grupo Piztupunk disolveuse voluntariamente e decidiron desde... [+]
Si es dos que escoitas música en Internet, case seguro que coñeces Kokoroko. Igual cres que non, pero colle un segundo e busca a Abusey Junction. O riff melancólico guitarra de Óscar Jerome foi coñecido por estar entre os favoritos do algoritmo de plataformas como Spotify... [+]
O grupo Neoma leva á percusión da tradición, cun coidadoso molde electrónico. Leire Etxezarreta, Amets Ormaetxea e Irati Gutierrez de Arrasate, Garazi Otaegi de Asteasu, Eneritz Aulesti de Zarautz, Maria Lasa de Zizurkil e Alaitz Eskuero de Deba son o sete membros. Todos son... [+]
En 1988, en plena etapa de mocidade punk e RRV en Euskal Herria, entre Bilbao e Santurtzi, catro valentes mozos que miraban á música transoceánica, incluídas as antípodas, fundaron o grupo A Seita, un dos impulsores do pioneiro fanzine A Herdanza dos Munster. Ademais de... [+]
Euskal Herria non emitirá historias como Searching for sugar man. Diminuídos e desfavorecidos, que lle imos a facer. Pero este pequeno pobo, e o gran inferno, é o que deu moitos mitos que saen das sombras e volven ás sombras.
Na década de 1980 tivo a súa bautizo musical o... [+]
O grupo Perlata de Arrasate non vai casar con case ninguén. Desde 2015 están a facer o seu propio camiño, mirando o que se fai ao seu ao redor, pero nunha dirección e ritmo propios e non tranquilos. Levan bastantes discos e quilómetros nas costas. Sorprendeume, pero ao... [+]
A crise pandémica foi tamén unha nova oportunidade de rexeneración, como demostrou o grupo Odolaren Mintzoa de Usurbil. O seu traballo burlándose da normalidade, foi curado a lume lento nos estudos Garate de Andoain. Coa axuda de Kaki Arkarazo recolle 8 cancións... [+]
Calquera de nós, cada un de nós, somos necesariamente un reflexo nadando nun mar inmenso rodeado de ameazas, oportunidades e outros moitos seres vivos. Temos un bo traballo na xestión da nosa propia liña de flotación, ademais de elixir ben que recoller e prescindir das... [+]
Ao final fíxoo. Por fin, tras anos de andaina, o bertsolari Odei Barroso sacou o seu primeiro traballo en solitario. Bo, o bertsolari non. Raplari antes de ser bertsolari. Pero a sabedoría do verso vén ben comenenciuda, para dicir con rima aos que tiña que dicir e sacuderse... [+]