Rosas sen pan
Non hai máis que dúas maneiras de descender do cabalo: que el queda quieto e que el está en marcha. E tampouco hai máis maneira de descender de dogmatismos corruptos da política; si báixase, ou se fai co burro en repouso, ou ao paso.
Hai tempo que o mundo, tanto o estranxeiro como o doméstico, é vítima de crenzas dogmáticas –ás veces violentas, outras veces de paz–. O dogmatismo ten moitos nomes, pero é dogmatismo e recoñecémolo inmediatamente.
O dogmático non ten cabeza e quere a txapela... así se comporta. Expón as máis violentas exclusións en beneficio de certas crenzas cegas, e pola súa empoderamiento. O dogmatismo foi a orixe da Inquisición. O dogmatismo fascismo. Estalinismo.
O dogmatismo é paralizante. Normalmente supón unha obstaculización das accións dos comuneiros comprometidos que non se axusten á pegada vertical. Pide comer con molinillos non tragables. Estigmatiza aos críticos: Na igrexa, no cárcere, na praza do pobo, no grupo de txistularis...
Renombra, redefine ás persoas que traballan cunha liña propia –non cunha terminología acorde ao discurso da xente independente, senón coa dogma interior– e sorprende aos “desviados” desde a atalaia da vaidade.
Moito de nós gústanos a dogma. Alto. A definición da poboación. No deseño da cidade. Na formulación da acción popular. Enchéronse as marxes de grupos de presión: asociacións culturais, agrupacións municipais, parlamentos... A escravitude intelectual da dogma é dobre: endóxena e exóxena. En ambos, terrible.
Sr. Dom
Cando o detiveron, Dom tiña dezaoito anos. Gestapo encerrouno en París e levou a Ravensbrück ao campo de traballo. Cando lle arrestaron, os verdugos referíanse á militancia “desviada e perigosa ” do novo, segundo a prensa.
Dentro do enorme cárcere, para sobrevivir no campo de traballo, os días en que o señor Dom comeu o que atopara nos bosques das SS. Meses. Durante anos.
Cando chegou a rendición nazi e terminou a guerra, os libertadores deixárona en liberdade. Enfermo e débil, foi visto unha vez pola poboación desde un tarro de lixo na rúa. Os paseantes chamáronlle á cara “porco”. Sinaláronlle co índice. Díxolles aos nenos que non se achegasen a el.
O señor Dom non entendía nada. E preguntouse como, despois de convivir co sistema dos SS e os demais, era posible que aquelas rúas se estremecesen naquel momento por ver aos pobres recollendo comida nos lixos.
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
Non quero que a miña filla se disfrace de xitana nos caldereros. Non quero que os nenos xitanos da escola da miña filla gocen de xitanos nos caldereros. Porque ser xitano non é un disfrace. Porque ser xitano non é unha festa que se celebra unha vez ao ano, manchada de roupa... [+]
O camiño faise paso a paso, e hai un tempo aprendín que parece feito polo principio. Pero a xente tamén quere aprender a encher esa frase de contido. Só non podemos conseguir nada, quizá axiña que como comecemos. Incluso a gran afluencia de xente pode complicar a... [+]
Non actuou correctamente, había que tomar medidas, si non, non aprendemos. Ao parecer, non se daba conta do impacto do que fixera, seguía normal, ás veces cun aspecto máis feliz que os que lle rodeaban. Ademais, fala demasiado alto, iso non lle gusta a ninguén. Como as... [+]
Hezkuntza Sailak ez ei du ulertzen publikoko langileak zergatik joan garen grebara. LAB sindikatuari galdetzea dauka. Sindikatu horrek akordioa sinatu zuen sailarekin, 2023ko apirilean. Urte bi geroago grebara deitu dute haiek ere, aurrekoetan ez bezala, Hezkuntza Sailak... [+]
Profesor de Historia en homenaxe a un ex compañeiro que acaba de xubilarse. Bravo e máis bravo!
As leis educativas subliñan a importancia de fomentar o pensamento crítico no alumnado. Pero o claustro de profesores, nun tempo un espazo de debate de ideas e contraste de... [+]
A democracia liberal nos países occidentais parécese cada vez máis a unha democracia minimalista. O núcleo da definición sería que se respectan os cambios de goberno nas eleccións. A esta variante autoritaria, os politólogos Levitsky e Way chamárono autoritarismo... [+]
Mentres escribía esta columna, tiven que cambiar o tema, porque a miña atención se viu afectada polos aranceis de Trump. Necesitaredes poucas explicacións, é novo en todos os sitios, impuxo aos produtos chineses un 10% e aos produtos canadenses e mexicanos un 25%. O que... [+]
Esta cuña que o anuncio de substitución da bañeira por unha ducha en Euskadi Irratia anima xa ás obras no baño de casa. Anúnciase unha obra sinxela, un pequeno investimento e un gran cambio. Modificáronse as tendencias dos sanitarios nos aseos e estendeuse de forma oral a... [+]
Recollín o seu e-mail no portal da folga, no correo persoal. Ao principio pensei que era para dar a coñecer, como moitos outros, as posibilidades que temos ante a folga. Pero non, o e-mail recibido era o movemento político e comunicativo contra a folga.
Confesareivos que me... [+]
Asteburu honetan 'estetikoa' hitzaren inguruan pentsatzen aritu naiz, lagun batek esandako esaldi baten harira: “Lan hau estetikoa da”. Estetikoa hitzaren etimologia aztertu dut, badirudi jatorrian zentzumenen bidez hautematea zela bere esanahia, eta gerora... [+]
O día anterior, en Bilbao, reuninme cun amigo no bar Bira. Púxenme a pasear e dixen: “Claro, como es Giputxia, ja, ja”. E el subliñou que non era guipuscoano. Sen entendelo, continuei dicindo, “Ah! Non? Pero naciches en San Sebastián?”. “Si, nacín alí, pero eu... [+]