Rosas sen pan
Non hai máis que dúas maneiras de descender do cabalo: que el queda quieto e que el está en marcha. E tampouco hai máis maneira de descender de dogmatismos corruptos da política; si báixase, ou se fai co burro en repouso, ou ao paso.
Hai tempo que o mundo, tanto o estranxeiro como o doméstico, é vítima de crenzas dogmáticas –ás veces violentas, outras veces de paz–. O dogmatismo ten moitos nomes, pero é dogmatismo e recoñecémolo inmediatamente.
O dogmático non ten cabeza e quere a txapela... así se comporta. Expón as máis violentas exclusións en beneficio de certas crenzas cegas, e pola súa empoderamiento. O dogmatismo foi a orixe da Inquisición. O dogmatismo fascismo. Estalinismo.
O dogmatismo é paralizante. Normalmente supón unha obstaculización das accións dos comuneiros comprometidos que non se axusten á pegada vertical. Pide comer con molinillos non tragables. Estigmatiza aos críticos: Na igrexa, no cárcere, na praza do pobo, no grupo de txistularis...
Renombra, redefine ás persoas que traballan cunha liña propia –non cunha terminología acorde ao discurso da xente independente, senón coa dogma interior– e sorprende aos “desviados” desde a atalaia da vaidade.
Moito de nós gústanos a dogma. Alto. A definición da poboación. No deseño da cidade. Na formulación da acción popular. Enchéronse as marxes de grupos de presión: asociacións culturais, agrupacións municipais, parlamentos... A escravitude intelectual da dogma é dobre: endóxena e exóxena. En ambos, terrible.
Sr. Dom
Cando o detiveron, Dom tiña dezaoito anos. Gestapo encerrouno en París e levou a Ravensbrück ao campo de traballo. Cando lle arrestaron, os verdugos referíanse á militancia “desviada e perigosa ” do novo, segundo a prensa.
Dentro do enorme cárcere, para sobrevivir no campo de traballo, os días en que o señor Dom comeu o que atopara nos bosques das SS. Meses. Durante anos.
Cando chegou a rendición nazi e terminou a guerra, os libertadores deixárona en liberdade. Enfermo e débil, foi visto unha vez pola poboación desde un tarro de lixo na rúa. Os paseantes chamáronlle á cara “porco”. Sinaláronlle co índice. Díxolles aos nenos que non se achegasen a el.
O señor Dom non entendía nada. E preguntouse como, despois de convivir co sistema dos SS e os demais, era posible que aquelas rúas se estremecesen naquel momento por ver aos pobres recollendo comida nos lixos.
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
Vivimos nun contexto no que os discursos de odio antifeministas e racistas a nivel mundial están a aumentar gravemente. As narrativas de extrema dereita insérense en todo o mundo tanto polas
redes sociais como polas axendas políticas. O racismo e o antifeminismo... [+]
Moitas veces, despois de mirar as brumas desde a miña casa, ocorreume non coller paraugas, aínda que saiba que vou acabar de empapar. Por que será? Talvez non lle apetece coller o paraugas? Quizá coa esperanza de que non me molle? A pesar de todo, a conclusión foi sempre a... [+]
Recordo que con 16 anos, a Ertzaintza identificoume por primeira vez nunha concentración a favor do eúscaro ante os xulgados de Bergara. Criamos que en Euskal Herria era lexítimo o clamor pola euskaldunización dos tribunais, pero tamén entón faltaría algún permiso,... [+]
O desastre provocado pola pinga fría en Valencia deixounos imaxes dramáticas, tanto polas consecuencias inmediatas que tivo, como porque nos adiantou o futuro que nos espera: que este tipo de fenómenos climáticos extremos van ser cada vez máis numerosos e graves. Isto... [+]
A actualización do Plan Enerxético de Navarra pasa desapercibida. O Goberno de Navarra fíxoo público e, finalizado o prazo de presentación de alegacións, ningún responsable do Goberno explicounos en que consisten as súas propostas á cidadanía.
Na lectura da... [+]
Desde a desaparición da Unión Soviética, a rusofobia foi crecendo. O concepto de seguridade do Consello de Seguridade da ONU de 2002 é moi claro e indica que a seguridade e estabilidade do planeta deben depender dos Estados que non teñen intención de desafiar a Estados... [+]
Andoni Urrestarazu Landazabal naceu na localidade de Araia o 16 de xullo de 1902 e faleceu en Vitoria o 21 de novembro de 1993. Xa se cumpriron 31 anos e creo que é o momento de recoñecer o seu nome e ser, xa que non se coñece ben o legado que deixou. Umandi utilizou o nome... [+]
A escritura de autobiografía é, segundo din, a ferramenta máis eficaz para o desenvolvemento persoal, a máis liberadora. Tirar das cousas do pasado e lembralas, parece que axuda a desatar os nós do presente. Si, axuda a entender o presente e a debuxar un futuro que nos... [+]
Fixen un repaso desde o anuncio da pandemia até a traxedia de Valencia e concluín que a nefasta xestión institucional que ten a mentira e o forupe como devasa é constante da clase gobernante.
Non temos un gobernante substituto válido mentres este sistema pendular non se... [+]
O 19 de novembro é o día mundial do baño. Aínda hoxe, no século XXI, moitos traballadores e traballadoras, aquí, no País Vasco, non teñen dereito a usar o baño nas súas xornadas laborais. Exemplo diso son moitos os traballadores do transporte.
Os aseos son a clave da... [+]
A supervivencia do eúscaro non é o único problema que os vascos xogamos na partida política, pero si, como elemento máis característico da euskaldunización, o que máis reflicte a nosa situación. Mostra moi ben o que non aparece tanto noutros ámbitos. En primeiro lugar,... [+]
Sabemos que a intelixencia artificial está a representar moitos campos no ser humano: confort, velocidade, eficiencia... Fixéronnos crer que o esforzo humano é un obstáculo nas necesidades de velocidade deste mundo capitalista. As agresións para reducir as nosas... [+]
Nas últimas semanas non foi posible para os que traballamos en arquitectura que o fenómeno climático de Valencia non se traduciu no noso discurso de traballo. Porque debemos pensar e deseñar a percorrido da auga en cubertas, sumidoiros, prazas e parques de edificios. Sabemos... [+]
A autoestima ás veces parece algo íntimo. Pero se a autoestima ten que ver coa imaxe que un ten de si mesmo, co valor que se dá a si mesmo, tamén terán que ver as decisións que poida tomar. Que valor ten alguén que non pode decidir? Entón pómonos a mirar á nosa nai. E... [+]
Os Sanmartines son moi coñecidos nos nosos caseríos, xa que é o momento de matar o porco. Con todo, moita xente non saberá que antes o día de San Martín marcaba o fin do ano agrícola. E iso non era ningunha bobada. De feito, a finais de ano había que pagar unha renda... [+]